Posts tonen met het label Het Ei van Ratjeplan. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Het Ei van Ratjeplan. Alle posts tonen

donderdag 11 augustus 2011

De Bekentenis

Zoals vele lieve lezers van dit blog hebben gemerkt, zit er weinig regelmaat in het verschijnen van logjes bij Ratjeplan. Er zijn ook weinig reacties van mijn hand op alle leuke, gezellige en interessante blogs die ik zelf volg en graag mag lezen. (Wat overigens niet inhoudt dat ik jullie niet in het snotje houd) 
Dus, met een ietsie aan schuldgevoel, beken ik dat ik heuls druk bezig ben. Wat is het verschil met een aantal maanden geleden? Wel, ik ben heuls druk met mijzelf en dingen die ik leuk vind! Het rennen en vliegen voor een ander is omgeslagen in rennen en vliegen voor mijzelf. En om eerlijk te zijn, voelt het heerlijk bevrijdend aan! Die eieren waar ik op zit te broeden beloven op niet niet al te lang termijn uit te komen, en dat geeft voldoening. 

Voor zo ver nodig is, excuseer ik mijzelf. Mocht U geïnteresseerd zijn in wat meer updates, dan ben ik misschien op dit moment wat makkelijker te volgen op Twitter. Dit omdat het plaatsen van een kort berichtje wat meer in mijn mogelijkheden ligt dan het uitgebreid schrijven op mijn blog. 

Tot snel weer allemaal,
Diana

vrijdag 17 juni 2011

Over Oma-Onderbroeken en andere Gênante Momenten...


Één van de voornemens die vallen onder het kopje "Eieren van Ratjeplan", is het serieus nemen van bepaalde fysieke klachten. En zo toog ik vol goede moed en een verwijsbrief van de huisarts naar de fysiotherapeut om te proberen nog wat te redden van mijn rug. Of op zijn minst, wat mobieler te worden en wat meer pijnvrij door het leven te huppelen. (en wat minder heppie-pilltjes te hoeven slikken)
Zo kwam het dus dat ik gisteren wederom een afspraak had met Joerie, mijn toegewezen therapeut. En dat Joerie zijn werk erg serieus nam, had ik al in de voorgaande afspraken gemerkt. Joerie houdt niet van half werk. De eerste afspraken werden gevuld met een complete anamnese en het lichten van mijn doopceel.

Nu was het een vrij chaotische ochtend. Een dochter die niet echt meewerkte tijdens het ochtend-ritueel, onvindbare sleutels, een onverwachte hoosbui.... Enfin, tijdnood. Nadat ik dochter in haar onderbroek op het kinderdagverblijf had afgegooid, sjeesde ik door naar mijn afspraak. Niet dat het mijn gewoonte is mijn dochter in haar ondergoed over straat te laten gaan hoor, maar het schatje kreeg het briljante idee een grote plas in te springen onderweg naar de auto en was tot aan haar knietjes doorweekt.

Enfin, daar zat ik dan nat te wezen in het kamertje bij Joerie, want het bleef hozen en in alle haast was ik zowel mijn jas als mijn paraplu vergeten. Een gezellig babbeltje en een kop koffie en dan op naar de tweede afspraak van de ochtend. Althans, dat dacht ik.

Dat bleek dus niet de bedoeling van Joerie te zijn. Ik werd gesommeerd me tot mijn ondergoed te strippen. En dat ik daar geestelijk en praktisch gezien niet op voorbereid was werd wel duidelijk bij het uitrekken van mijn natte kleding: Mijn billen waren gepropt in de meest on-charmante, afgewassen, onflatteuze Oma-Onderbroek die al jaren op de stapel lag om weggegooid te worden. En dat in combinatie met een zwart bh-tje dat ooit beter tijden had gekend, maakte dat ik mijzelf niet 100% comfortabel op het bankje neer vleide. Tel daar bij op dat mijn voeten flink gezwoten hadden in mijn charmante, maar synthetische schoenen en U heeft het complete plaatje. Ik heb mijzelf wel eens beter gepresenteerd.

Nu manoeuvreer ik mijzelf wel vaker in schaamtevolle-acties. Regelmatig bevind ik me in situaties waarin het maar beter is alle gêne te laten varen, en mijzelf over te leveren aan het moment en het gevoel van humor van mijn mede-mens. Spraakverwarringen, vergeetachtigheid, onnadenkendheid, persoonsverwisselingen.... ja ja....ons kent zichzelf.

Omdat ik één gênant moment per dag wel genoeg vind om met U te delen, houd ik het hierbij. Maar ben wel nieuwsgierig naar jullie momentjes van "Dat-Heb-Ik-Weer" ;)

zondag 12 juni 2011

De kop is er af....

(Jajaja Lyn..ik moet ze van onderen nog bijwerken)

Een onsmakelijke uitdrukking eigenlijk, want waar is die kop nu precies van af?? Maar goed, de start is gemaakt en alle dat alle begin moeilijk is heb ik ook kunnen bemerken gezien alle oorlogs-wonden die ik de afgelopen dagen heb opgelopen al klussend.
Zo langzamerhand is mijn Roze Barbie-Huiskamertje/Slaapplaats-voor-Mams/Keukentje zich aan het transformeren van een walgelijk roze (en geloof mij, die kleur was nimmer de bedoeling geweest) tot een helder, schoon, wit geheel. En ik ben zo happy as it can be!

Eerlijkheidshalve dien ik er wel bij te vertellen dat dit geen solo-ervaring is. Het is eerder een goede samenwerking op afstand. Vanuit het Limburgse geeft Onze Lynda ernstige aanwijzingen en goede adviezen.
Nu is deze Limburgsche Schone haar eigen bedrijf gestart in interieur-adviezen, thema-feesten en kantoor-inrichting, dus ben ik in goede handen. En omdat ik enorm geloof in het kunnen van Lynda, kunt U haar vanaf gisteren ook HIER vinden en in mijn side-bar. Gewoon, omdat het kan..

Nu gaan jullie schreeuwen om foto's natuurlijk... En ik doe mijn stinkende best, maar fotograferen is duidelijk niet mijn sterkste kant. Daar staat tegenover dat ik een hordeur in elkaar kan flansen en ophangen, gaten kan boren om een gordijn-rails op te hangen, gas aan kan sluiten en alles wat overschilderbaar is, te schilderen. Niet gek voor een beginnende doe-het-maar-lekker-zelver geloof ik. Ik wiebel dan ook bere-trots langs mijn geverfd houtwerk, mijn beplakte ramen en mijn witte deur. En het einde is voorlopig nog niet in zicht....

Ik dank alle Lieve Dames (en die enkele Heer) voor de interesse in mijn doeken. Omdat ik tot op de dag van vandaag al mijn werken officieel afsta aan de kunstuitleen, neem ik zelf ook letterlijk en figuurlijk afstand van mijn werken. Dat betekend dat ze wel in de catalogus staan, maar dat ik er zelf weinig tot geen foto's van heb.  Een klein voorbeeldje vindt U HIER...... Nieuwe doeken zal ik met liefde en plezier (en met wat bibbers in de buik) ten zijner tijd aan U presenteren.

Zo, en ik ga mijzelf weer in de strijd gooien.... Fijne dag allemaal!

dinsdag 7 juni 2011

Over de Broedse Kip.... Het Ei van Ratjeplan

(Van Liefuh Lyndaaaahhhh)

Waar zat ik nu precies op te broeden....wel Dames en een enkele Heer....Het gaat om een aantal beslissingen, en plannen op langere termijn.

Allereerst heb ik een aantal vrijwilligers-functies opgezegd. Het werd te veel, te persoonlijk en te zwaar. Het evenwicht was weg. Ik betrapte mijzelf er op dat ik continu voor anderen aan het rennen en vliegen was, en dat er weinig tijd voor mijzelf over bleef, want de tijd die beschikbaar is, deel ik sowieso met mijn kleine meid.
Niet dat ik nu met mijn billen vastgeroest raak aan de bank hoor, absoluut niet. Dat zou ik niet kunnen, en niet willen. Uitdagingen moeten blijven bestaan, en mijn aandeel aan de gemeenschap wil ik blijven geven. Het zal de komende 6 maanden op een iets lager pitje staan.

Ten tweede ga ik mijn eigen collectie van schilderijen opbouwen. En dat voelt heel eng, want ik ben van huis uit absoluut niet artistiek geschoold noch heb ik enige vorm van opleiding genoten op dat vlak. Het toeval wil dat ik schilder omdat ik daar veel plezier aan beleef. En datzelfde toeval wil dat mensen plezier beleven aan dat wat ik schilder. Mijn doeken lopen als een trein op de Kunstuitleen, dus waarom de hobby niet wat uitbreiden?
De ruimte heb ik gevonden in de vorm van mijn vader's huis. Nu hij zijn nieuwe spele-ding in de haven heeft liggen, en daar meer tijd zal doorbrengen, heb ik de sleutel van zijn huis gekregen. Nu alleen nog de tijd vinden.

Op nummer drie staat de re-organisatie van mijn stulpje. Depressief word ik soms als ik rond kijk vanaf de bank. Gillend gek word ik soms als ik het overzicht kwijt raak. Te veel dingen in een te klein huis. Mijn huisje.
Het "voelt" als een veilige plek voor Uk en mij, maar het ziet er niet uit als een fijne plek om te vertoeven.
De tijd is aangebroken dat wij aan een nieuw hoofdstuk beginnen. Er bestaat geen noodzaak meer dat ik alles bewaar voor slechtere tijden. Ik heb alles, en hoef niet meer voor "als het later slechter gaat". En dat betekend een strijd in mijn hoofd en hart.

Praktisch gezien levert het natuurlijk ook wat vraagtekens op want, alhoewel ik leuke dingetjes kan schilderen, ben ik compleet smaakloos als het om inrichting en praktische doe-het-zelf-zaken gaat.
Gelukkig ben ik gezegend met mijn Blog/Twitter-dinnetjes!! Één noodkreet, en daar kwam het schatteke al aan gerend. Van muurkleur tot meubels, van tips tot praktische uitvoering..... op alles had ze een antwoord! (Houdt haar in de gaten Dames en een enkele Heer, deze Dame beloofd heel veel goeds!)
In één middag ging ik van treurig hoopje mens naar enthouisiasteling vol goed uitvoerbare plannen.

Financieel gezien heeft het natuurlijk zijn tijd nodig, maar ach, U weet het, Rome is ook niet op één dag gebouwd! In een maandje of zes moet een groot gedeelte al realiseerbaar zijn.

En zo komt het dus dat ik nu met een agenda voor mijn neus zit, die vol goede ideeën staat en een plan van aanpak. En waarmee ik voor de komende 6 maanden onder de pannen ben, en U begrijpt nu een stuk beter waar ik zo hard op aan het broeden was. Rust, Ruimte en Creativiteit. Geen kattepis toch?