De Dorpsgek (De Blog-Bitch)

Eerst klikken, dan lezen...

Ieder dorp, stad of stadswijk heeft er wel één: Een Dorpsgek. De Stadsidioot. De Buurtdebiel. (en geloof me, dit klinkt erg grappig uit mijn mond)

Mannen of vrouwen die met veel bombarie de buurt shockeren. Of juist in stilte, met hun ziel onder de arm door de buurt dwalen, maar daar hebben we de minste last van. Het zijn  de gekken die met veel kabaal en uiterlijk vertoon op hun levenspad dwalen, die voor de meeste overlast zorgen. Althans, zo wordt het door het merendeel van de mensen opgevat. Logisch want onze rust wordt erdoor verstoord. We worden geconfronteerd met iets waar we niet te veel bij stil willen staan. Kabaal op een rustige dag. Verstoring van de heersende orde.

Aan de grondslag ligt in de meeste gevallen een psychiatrisch verleden. Misschien heftige emotionele gebeurtenissen of een ziekte. Mensen die in principe niet in staat zijn om op een sociaal acceptabele manier in de maatschappij mee te draaien. Enkelingen uitgezonderd, want je hebt natuurlijk ook een categorie van mensen die onder invloed van het één of ander de grootste onzin uitkramen. Op een manier die heel erg cru is, zijn dat de gelukkigen; zij zullen weinig tot geen herinnering hebben aan hun exorbitante gedrag.

Ik ben tot de conclusie gekomen dat de Blogwereld niet veel verschild van het werkelijke leven voor wat betreft sociale interactie. We hebben de mensen waarmee we al schrijvende een klik vinden. Mensen die zich afwachtend opstellen, mensen die stilletjes meegenieten, en we hebben DE BLOG-BITCH.

De Blog-Bitch scheelt niet veel met de Dorpsgek. Het krijst en schreeuwt onbegrijpelijke loze kreten, de aanwezigheid wordt als irritant opgevat en als Dorp ben je ze liever kwijt dan rijk, want ze verstoren het Stadsbeeld.

Omdat ook de Blog-Bitch over het algemeen over een labiele persoonlijkheid beschikt, laten we hem of haar behandelen zoals we de Dorps-Gek behandelen: Negeren, en hopen dat er ooit een pilletje op de markt komt, die hem of haar uit een wereld van waanzin kan halen. Herkenning en erkenning zijn de eerste stappen op weg naar genezing...