Nummertje 1 : teevee

Opdracht nummer één (niet dat ik ook maar enigszins van plan ben een chronologische volgorde aan te houden, recalcitrant als ik me voel) : A selection of television programs you do not care for.

Alle afgekorte talentenjachten. SYTYCD (uuhh??), SDOHY (eehh??), TVOH (wattuh?), HGT (uzei?), TNUG (is 1 UG niet genoeg?) en het restje.

Allereerst snap ik, heus waar niet, waarom alles afgekort moet worden. Iets waar ik overigens ook in het dagelijks leven wel eens over struikel.
Ten tweede krijg ik tijdens het bekijken van zo'n programma te veel last van plaatsvervangende schaamte. Er zitten altijd wel een aantal kandidaten/audities bij die alleen en exclusief ter onzer vermaak dienen of om de kijkcijfers te spekken. Schreeuwend lelijke mensen, of overduidelijk geestelijk beperkte kandidaten.
Als derde heb ik een hekel aan de rollen die de juryleden op zich hebben genomen. Een shockerende homo, een kattige, aftandse, totaal plastieke B-artiste, een onverstaanbaar Franse/Engelse/Duitse "expert". Dat krijst en blaat een eind raak, iedere vorm van goed fatsoen in een hoekje schuivend.

Niet mijn ding dus.

Net als Nederlandse films overigens (als uitzondering komt Soldaat van Oranje in me op). Met als hoogtepunt KEVBDD...JAJA....óók afgekort!!! Een hoogst onsmakelijk verhaal over kanker en vreemdgaan waarin, in mijn ogen, de hoofdrolspeler (of beter de schrijver) een flierefluiter is die werkelijk geen ontzag heeft voor zijn stervende vrouw en haar soon-to-be nabestaanden. Daar heeft-ie een leuk slaatje uit kunnen slaan, en heeft zijn eigen falen mooi kunnen goedpraten voor zichzelf en de wereld.
GTST (duuuuhhhh) ik vat het niet. Gooische Vrouwen (GV???), kan er niet om lachen. En de Turbo Kids??? Zakt mijn broek tot aan enkelhoogte van af.

Ik ga ervan uit dat het foutje bij mij zelf ligt. Immers de kijkcijfers en bioscoop-opbrengsten van deze programma's, stijgen naar de sterren. Maar ik zap gaarne een rondje verder als U het niet erg vindt.....