Tussen 17:00 en 19:00 uur.....

Dat ik moeder zou gaan worden van een zeer actief mensje, was al wel duidelijk ten tijde van mijn zwangerschap. Mijn buik stuiterde regelmatig alle kanten op, in tegenstelling tot haar grote zus, die een stuk vriendelijker met mijn baarmoeder om ging. Vooral tussen 17:00 uur en 19:00 uur kreeg Ukke-Foetus het op haar heupen. High Kicks tegen mijn lever, touwtje springen op mijn volle blaas, pontificaal dwarsliggen, vlinderslag, schoonzwemmen....het kind bleef maar bezig. In die twee uur stuiterde ik dan ook gezellig met haar mee, totdat we van foetus naar bijna-kant-en-klare baby gingen. Toen stelde ik het niet meer zo op prijs dat mijn milt als boksbal werd gebruikt.

Helemaal grappig was het te constateren dat ze als pasgeboren Uk hetzelfde ritme aan hield. Tussen 5 en 7 werd ze actief en moest er iemand bij haar zijn. Geef het kind is ongelijk! Negen maanden lang waren ik en mijn ingewanden haar beste speelmaatjes! Wat minder grappig werd het toen ik merkte dat je als single mom best wel eens wat anders te doen hebt dan baby bezig houden in die uren. Van alles heb ik geprobeerd ter afleiding, maar Uk gaf geen krimp en eiste alle aandacht op.

En Uk werd groter. Ze is "al" 3 en wilt naar de "basisj-sjool" om te leren lezen en schrijven samen met haar prinsessen-broodtrommel. 's Ochtends heb ik een schattig lief dochtertje, en datzelfde meisje verandert nog steeds rond klokslag vijf uur in een dolleman en drijft haar moeder zo nu en dan richting een fikse zenuwinzinking. Een soort van Jekyll-Uk and Hyde-Uk zeg maar.
Want ook al het kattenkwaad is geconcentreerd in die twee uurtjes.
Dus dacht ik deze avond slim te zijn en haar in bad te gooien. Nou, eigenlijk was mijn idee een snelle douche, maar goed, een kwartiertje niet mee te hoeven rennen sprak me ook wel aan, dus werd het een bad.
En tot mijn verbazing werd het stil.....heel stil...en ik had natuurlijk beter moeten weten. Ook al reageerde ze iedere keer prompt op mijn vraag of ze nog niet verzopen was (want ja, ik houd het boeltje natuurlijk wel in het snotje) het was TE stil....

U wilt niet weten wat ik aantrof.... het schatje had IEDER flacon, IEDER potje, IEDER tubetje dat ze kon vinden uitgeknepen in bad. Inclusief een liter HONDENSHAMPOO. En dat spul schuimt! Ergens achter een berg met bubbels zag ik het koppie van mijn Uk, terwijl ze probeerde zo onschuldig mogelijk uit haar ogen te kijken. Het uitspoelen van al die zooi heeft minstens een kwartier geduurd, het opruimen van de badkamer wat langer.

En terwijl ik haar een weltrustenkus gaf, mompelde ze: Mama...is zo leuk hè...om met schuim te spelen....

Monday Morning Fever

En de positieve energie spat er weer af vandaag, ware het niet dat mijn Uk een vreemd symptoom aan het ontwikkelen is. Één waarvan ik hoop dat de trend zich niet doorzet op het vervolg-onderwijs: Monday Morning Fever!!
Het begint op de zondagnamiddag. Mijn normaal gesproken zeer actieve Ukkepuk, verandert in een bankhangend hoopje ellende die nergens meer zin in heeft. Twee hoogrode vlekken op twee bolle wangetjes doen mij vermoeden dat er wat koorts in het spel aan het komen is. Zoals het een goede moeder betaamt *ahum* pakken wij er de thermometer bij, en ja hoor, paracetamol-tijd.
Dit geeft het startsein voor een slapeloze nacht want mijn Uk met koorts brengt de nacht al rollebollend en kreunend in haar bedje door.
"Mama.....ikke wakkuh!!" is het begin van de nieuwe dag. En niet zoals gepland gevuld met spelen op het KDV (en mama die al haar verplichtingen op die dag propt). Maar het wordt een dagje thuis zitten, en afspraken verzetten.
Naarmate de dag verstrijkt, verdwijnt de zieke Uk, en komt mijn bekende bundeltje energie weer in zicht. Van koorts geen sprake. 'S middags is ze weer een dansende "ballejina" in haar nieuwe aanwinst: De Prinsessenjurk (Dank je Issa)
Is het mijn overbezorgde moeder-instinct? Een bekend verschijnsel bij 2-jarigen? Of een nieuwe vorm van influenza? Wie het weet mag het zeggen!!!

Ratjeplan's Ratjetoe

Zoals verwacht is het hele moedervlek-gedoe met een sisser afgelopen. Het ding geeft geen aanleiding bezorgd te zijn, en dat ben ik dan ook niet. Mijn huisarts is een tof wijf, en we hebben dan ook heel wat afgelachen. Uk liet zich van haar liefste kant zien, en knuffelde de huisarts suf alsof ze haar beste vriendin had hervonden. En ook het hele poep-gebeuren hebben we flink gerelativeerd. Het word pas een probleem, als je er een probleem van maakt. Ook de Grote Uk had hier last van, en dat heeft zich rond haar 4de vanzelf opgelost. Ik ga er voor het gemak van uit, dat ze op haar zus lijkt. En kan ze het niet op eigen kracht, of zie ik haar ellendig zijn, dan helpen we de natuur een handje.

Op het consultatie-bureau schrikken ze ook altijd van Ukkie's syndactylie. Altijd reden voor paniek en spoedjes richting huisarts. Nu heeft mijn hele familie aan vader's kant syndactylie, moi inclusief, en ik heb het vrolijk doorgegeven aan beide Ukken. De artsen in het ziekenhuis en neonatoloog hebben het niet eens opgemerkt. Maar mijn door ervaring getrainde oog *ahum* zag het direct: Weer eentje met eendenvoetjes.... Dus met 6 weken al een foto laten maken om te kijken of het qua botjes allemaal goed zat. En dat zat het. En ondanks dat het hele gebeuren in haar dossier staat, willen ze toch altijd even kijken hoe het met haar voeten is. Dan trek ik ook altijd maar even mijn schoenen uit...

Waarom ik dan toch naar het consultatie bureau ga? Dat heeft dan weer te maken met "aantoonbaar goed moederschap" (pfffft...) tegenover alle rechters en instanties in het buitenland die zich buigen over mijn verzoek tot omgang met mijn oudste Ukkepuk. Lang verhaal, een tranendal, geen zin in vandaag... Maar om een ideetje te geven: Ik laat iedere maand bloed prikken om aan te tonen dat ik geen drugs of andere rotzooi gebruik. Ik ben officieel, zoals het in de vertaalde en beëdigde papieren staat: "Extremely Fit for Motherhood" Whoehaaaaa!!!!

Maar goed.... Een update over Ex 2: Ik heb gedecreteerd Wij hebben besloten een goed gesprek aan te gaan, zonder Ukkepuk. Waarbij ik al heb vastgelegd In goede overeenkomst, gaan we het hebben over de omgangsmodaliteit. Omdat Ex 2 een enorme lu... is Wegens "fors majeur" zijner kant, gaat dit gesprek pas volgende week donderdag plaats vinden. Dat geeft mij dus nog een week de tijd mijn nog te spugen gal visie op het hele gebeuren te organiseren.

En sinds eergisteren heb ik een twitter-account. Ik dacht; Goh, laat ik me ook eens up-to-date houden en als hippe moeder en al tweetend door het leven gaan. En ik, digibetische leeghoofd dat ik ben, snap er geen jota van. Ik geloof dat ik mijn grens heb bereikt. Verder dan bloggen kom ik waarschijnlijk niet. Bestaat er ook een twittercursus voor Dummies???

Met Spoed

Vandaag was het weer zo ver, Uk en ik werden geacht om ons te melden bij het Concentratie-Bureau. Geen prettig uitje, want De Juffen van dat Instituut en ik liggen elkaar niet. En dat kan soms uit de klauwen lopen. Zo heb ik bij de 11 maanden-controle dienstdoende Muts bijna over haar bureau heen getrokken omdat ze mijn 11 maanden oude Uk op ADHD wilde laten testen en fijntjes dacht top te kunnen merken dat "alleenstaande moeders altijd wel voor probleemkindjes zorgden". 

Maar goed, wij op het fietske naar het zorgcentrum alwaar Ukkepuk gemeten en gewogen werd. En natuurlijk loopt mijn dochter niet gelijk op met alle statistieken uit de Groene Concentratie-Bureau Bijbel. Ze is een +1. Wat gewoon inhoud dat mijn Ukkepuk een stevige tante is, die alles met smaak verorbert. Reden tot paniek? Nou, ik dacht het niet. Ben allang blij dat ze heerlijk met de pot mee-eet. Mevrouw dacht ook nog even in mijn privé leven te kunnen duiken, maar dat heb ik maar meteen afgekapt om eventuele discussies te vermijden.

Toen kwam Muts 2 in beeld voor het medische gedeelte. En die kon constateren dat Uk verstopt zit. (Vertel mij wat!) Ja, Uk poept moeilijk. En zo nu en dan krijgt ze een micro-klisma om het boeltje los te wrikken. Toen volgde de preek over vezels, water enzovoorts. En Met Spoed naar de huisarts. Want Uk poept niet. En da's vervelend. Daar Moet wat aan gebeuren volgens De Juf. 

Maar wat helemaal Moet gebeuren is sowieso Met Spoed naar de huisarts gaan, want Uk heeft een moedervlek en daar Moet Met Spoed naar gekeken worden door een dermatoloog. Maar eerst langs de huisarts, want die Moet het briefje voor de dermatoloog schrijven. Nu ben ik natuurlijk niet achterlijk, en heeft mijn huisarts dat vlekje een jaar geleden al uitgebreid bestudeerd want voor dit soort zaken stap ik direct naar de huisarts, en zekers niet naar de Concentratie-Bureau-Mutsen. Maar er Moet nog een keer naar gekeken worden. Met Spoed.

Dus melde ik me Met Spoed bij de nieuwe huisarts-assistente (want ik ben een braaf meisje, en neem de woorden Met Spoed, uitgesproken door een arts, toch redelijk serieus) En de nieuwe assistente weet van wanten. De hele praktijk is omgegooid. Nieuwe regels. Geen uitloop meer. En niet meer tussen de bedrijven door een patiënt laten binnen glippen. Zelfs niet Met Spoed. En een ondertussen rood aangelopen poep-persende Uk. Dus op het fietske weer naar huis, terwijl Uk heftig haar best deed om een bal ontlasting uit haar lijfje te werken. Eenmaal thuis kreeg ik de melding: "Mama, ikke bloemetjes in broek gemaakt..." Het teken dat het met die verstopping wel mee valt. 

En met een schone dochter, wacht ik nu totdat het tijd is om me Met Spoed te melden bij de huisarts. Wedden dat ook de rest van het Spoedgevalletje wel mee valt!!!!

Huishouden van Jan Steen

Een kleurig tafereeltje op dit moment hier in huis:

KinderKunst: Uk produceert op dit moment minstens 4 tekeningen per minuut (en ik heb ze allemaal bewonderd, opgehangen en uiteraard Uk geloofd om haar gevoel voor symmetrie)

KinderPoep: Uk produceert minstens 4 extreem stinkende, ranzige, gore poepluiers per dag. Het schatje heeft soms wat last van obstipatie, maar maakt dat weer goed door één keer in de zoveel tijd de ene poepbroek na de andere te creëren. (en ik jubel natuurlijk iedere keer wanneer ze aangeeft stront aan de kont te hebben, in de hoop dat dit het zinnelijkheids-proces stimuleert)

KleuterPubertijd: Een aantal keer per dag, word ik (en de buren) getrakteerd op een Zeer Dramatische Scène. Hoewel Uk zich zeer goed begrijpbaar kan maken in rustige toestand, is er op het moment dat ze de kolder in d'r kop heeft, geen land mee te bezeilen. Het liefst presteert ze het op de (buiten)draaitrap stil te gaan staan/liggen/hangen en iets ondefinieerbaars op te eisen. Wat weet ik niet. En jammer genoeg kan ik haar niet laten liggen en mijn reet omdraaien vanwege de gevaarlijke situatie.

KinderRotzooi: Pulk ik een sticker van de koelkast, heeft Uk alweer een glas siroop om gegooid. Dweil ik de siroop op, heeft ze het kattenvoer te pakken. Red ik de het voer van de katten, doet Uk haar best in het wasmasjien te klimmen. En dat de hele dag door... als ze wakker is. Als ze slaapt, kak ik ook in. Menschen, ik ben er bijna veertig!!!

KinderKleding: We zitten nu op zo'n 4 verschoningen per dag. Denk daarbij aan: KinderPoep, TekenKunst en SiroopGlazen.

Kinder-Wil-Is-Wet: "Ikke NU spelen" - "Ikke Nu kroelen" - "Ikke NU drinken" - "Ikke NU koekie" - "Ikke NU buiten"..........

Krijg ik zojuist een telefoontje van mijn Zusje. Terwijl ik bezig ben met: Uk aan tafel te houden, de gemorste melk af te doen, de logeer-hond van de op de grond geflikkerde etensresten weg te houden, een pan met pasta af probeer te gieten, Uk weer te vangen en bestraffend toe te spreken, de katten van tafel af te jagen vanwege de gemorste melk, een gierende Uk weer te pakken, de hond in de gang te stoppen samen met de katten, de saus door de pasta te roeren en Uk weer......
Enfin, ik vertelde Zusje dat ik haar later wel terug zou bellen omdat ik het nogal druk had.
Haar respons: "Druk? Jij? Waarmee dan?"...............................................................................

KinderKots deel 3

Terwijl het KinderKots-virus blijkbaar zijn ronde doet bij verschillende andere Blogmama's, gaat het met mij ondertussen weer beter. Ukkie poept nog steeds verre van zoals het hoort, maar volgens de huisarts moet de natuur zijn gang maar gaan (mits ze niet uitdroogt natuurlijk). Ik heb haar gevraagd of een dagje meedraaien tussen Kots en Poep, was, dweilen en troosten, ook tot haar competenties behoorden. Zij vond van niet.(flauw hoor) Dus laten we de natuur zijn ding doen, en stond het hummeltje vannacht om 4 uur wederom onder de douche. Ondertussen ben ik door de trappelzakken en pyjama's heen, en zo komt het dat de wasmachine nu ook gezellig staat te draaien. Zie hier de reden waarom ik op dit onmogelijke tijdstip achter de laptop zit...
Ik dacht eerst: 'kom op..effe tv kijken.' Maar nadat de ene cup D na de andere voorbij kwam en ik misselijk werd van al het gehijg, heb ik die poging maar opgegeven. Programma-makers houden blijkbaar liever rekening met hitsige mannen die op dit tijdstip de televisie aanzetten, dan met mama's die om half vijf 's ochtends wat afleiding willen zoeken. (hoe oneerlijk)
Ik moet echter bekennen dat er weinig productiefs uit komt zo vroeg op de morgen, mijn hersencellen raken pas actief na de tweede kop koffie. En aangezien kopje nr. 1 net mijn slokdarm is gepasseerd, kan het nog wel even duren voor er iets nuttigs uit mijn handen komt.
Dan toch maar die tv hè...misschien dat Animal Planet nog wat interessants kan vertellen over het liefdesleven van het Noord-Andisch-Tropisch-glimworm-vlootje, wellicht interessanter dan het gekreun op andere zenders.

KinderKots enzo....het vervolg

Het kleine ukkie is nog steeds niet genezen van haar buikgriep. Wederom veel leeglopende luiers, en een heleboel "mama kroelen?!?!?". En aangezien mijn kleintje in gezonde omstandigheden niet zo van de kroel is, heb ik er een dagje van geprofiteerd.
De gebroken nachten eisen zijn tol, met wallen tot op mijn bilnaad, gehuld in mijn aller oudste joggingbroek heb ik de dag al geeuwend uit gezeten.
Toen kwam pukkie's papa eventjes aanwaaien (Wat zie jij eruit! Alles goed met je?) Spontaan schoot mij een scenario van "the perfect crime" door het hoofd. De ultieme uiting van wraak op een ongevoelige ex. Het is bij een fantasie gebleven, ik had de kracht er niet voor mijn sadistische neigingen tot uiting te brengen.
Nu heb ik een ontspannen date met mijn fleece-dekentje op de bank, twee katten als voetenwarmertjes.

KinderKots enzo....

Het moederschap zit vol met ontelbare vreugden, immense voldoeningen, onmeetbaar veel fantastische momenten. Met een moederhart vol liefde kan ik naar de kleine ukkepuk kijken terwijl ze lieflijk aan het spelen is. De "oooohhhhs" en de "aaahhhhs" zijn hier in het Ratjeplanse, daaglijks te horen. Als liefhebbende moeder kir en kwijl ik mee terwijl de aardappels me om de oren vliegen. Met een grote glimlach weersta ik de meest gevarieerde soorten poepluiers. Ik ken de liedjes van K3, Kabouter Plop en Bumba uit mijn hoofd, sterker nog, ik droom er van! Mijn moeder-instinct viert hoogtij......

Zo ook vannacht. Terwijl ik rustig aan het wegdoezelen ben op de bank, klaar om richting bed te vertrekken, hoor ik het!!!! Mammmmmaaaaa!!!! In een reflex spring ik omhoog....Ieder zintuig staat paraat....Dit is geen "mama-ik-ben-lekker-wakker". Dit is geen "mama-ik-ben-mijn tutje-kwijt". Dit is een hulpkreet! Mijn dochter heeft mij nodig! En wel nu, meteen!! En mama rent richting slaapkamer, struikelend over de 2 katten die zoveel activiteit niet gewend zijn van mij op de late avond. Wat ik aantrof, overtrof al mijn verwachtingen. Pukje in het midden van haar bedje, uit de slaapzak (hoe ze het iedere keer voor elkaar krijgt, heb ik nog steeds niet door) te midden van een enorme lading KinderKots. Wat is daar nu zo spectaculair aan, zul je je afvragen. Wel, KinderKots is veel, stinkt en komt terecht op de meest onmogelijke plekken. Al moeilijk te hanteren op een normale dag, bijna onmogelijk te hanteren 's avonds laat, met in het vooruitzicht een lange, slapeloze, en met KinderKots gevulde nacht.
Hup, pukkie onder de douche, en met schone luier, schone pyjama op de bank. Mama op zoek naar de misterieus verdwenen molton deken en schoon beddengoed. Ukkie getroost en weer naar de slaapkamer gedirigeerd waar de lucht nog altijd aan de weeïge kant was. Wasmachine aan, want het is geen aanrader bespuugde spullen lang in huis rond te laten slingeren, en ik probeer weer in relax-modus te gaan.


Nou....je voelt 'm al aankomen hè?!?!?! Laat ik er maar geen woorden aan vuil maken...!!!


Het moederschap zit vol met....blablablabla.....vannacht zat alle moederliefde tot aan haar nek in de KinderKots!

Een kleine update: het is 7 uur in de ochtend en de stand is: 4x bed verschoont, 2x een diarree-luier (tot onder den oksels) en 39.1 graadjes koorts....
Tja...het moederschap hè...