Zoals verwacht is het hele moedervlek-gedoe met een sisser afgelopen. Het ding geeft geen aanleiding bezorgd te zijn, en dat ben ik dan ook niet. Mijn huisarts is een tof wijf, en we hebben dan ook heel wat afgelachen. Uk liet zich van haar liefste kant zien, en knuffelde de huisarts suf alsof ze haar beste vriendin had hervonden. En ook het hele poep-gebeuren hebben we flink gerelativeerd. Het word pas een probleem, als je er een probleem van maakt. Ook de Grote Uk had hier last van, en dat heeft zich rond haar 4de vanzelf opgelost. Ik ga er voor het gemak van uit, dat ze op haar zus lijkt. En kan ze het niet op eigen kracht, of zie ik haar ellendig zijn, dan helpen we de natuur een handje.
Op het consultatie-bureau schrikken ze ook altijd van Ukkie's syndactylie. Altijd reden voor paniek en spoedjes richting huisarts. Nu heeft mijn hele familie aan vader's kant syndactylie, moi inclusief, en ik heb het vrolijk doorgegeven aan beide Ukken. De artsen in het ziekenhuis en neonatoloog hebben het niet eens opgemerkt. Maar mijn door ervaring getrainde oog *ahum* zag het direct: Weer eentje met eendenvoetjes.... Dus met 6 weken al een foto laten maken om te kijken of het qua botjes allemaal goed zat. En dat zat het. En ondanks dat het hele gebeuren in haar dossier staat, willen ze toch altijd even kijken hoe het met haar voeten is. Dan trek ik ook altijd maar even mijn schoenen uit...
Waarom ik dan toch naar het consultatie bureau ga? Dat heeft dan weer te maken met "aantoonbaar goed moederschap" (pfffft...) tegenover alle rechters en instanties in het buitenland die zich buigen over mijn verzoek tot omgang met mijn oudste Ukkepuk. Lang verhaal, een tranendal, geen zin in vandaag... Maar om een ideetje te geven: Ik laat iedere maand bloed prikken om aan te tonen dat ik geen drugs of andere rotzooi gebruik. Ik ben officieel, zoals het in de vertaalde en beëdigde papieren staat: "Extremely Fit for Motherhood" Whoehaaaaa!!!!
Maar goed.... Een update over Ex 2:
En sinds eergisteren heb ik een twitter-account. Ik dacht; Goh, laat ik me ook eens up-to-date houden en als hippe moeder en al tweetend door het leven gaan. En ik, digibetische leeghoofd dat ik ben, snap er geen jota van. Ik geloof dat ik mijn grens heb bereikt. Verder dan bloggen kom ik waarschijnlijk niet. Bestaat er ook een twittercursus voor Dummies???
Er is vast wel een twittercursus voor dummies, maar die heb jij toch helemaal niet nodig?? Gewoon doen en voor je het weet ben je een doorgewinterde twitteraarster :-)
BeantwoordenVerwijderenkom mij maar volgen op twitter! Dan heb je het zó onder de knie, ik leer je binnen de kortste keren hoe je moet (dom lullen) twitteren. Vanmorgen mijn 3333e tweetje de lucht in geslingerd;-)
BeantwoordenVerwijderenMaar pas op: verslavingsgevaar... al is deze verslaving niet aantoonbaar in je maandelijkse bloedprik, dat scheelt...
ja ik dacht al waar is ze nou ineens ? 1 tweet en toen niets meer waar ben je ???
BeantwoordenVerwijderenps twitteren is niet moeilijker dan bloggen hoor
Fijn dat je op papier een goeie moeder kunt zijn. Wat zijn we toch een rare mensen he? Ik moest er wel om gniffelen...
BeantwoordenVerwijderenEnne: ik ben de laatste der Mohicanen geloof ik. Ik Twitter nog immer niet!
Joh schaam je niet ook ik twitter niet.M'n blog vind ik wel genoeg en de msn en als wij in Roemenië zijn skypen met de jongelui die ons missen.
BeantwoordenVerwijderenIk begin niet aan twitteren ik kwetter wel wat op het blog...
BeantwoordenVerwijderenConsultatie bureau is prima om de vereiste prikken op tijd te krijgen, meer niet.
Jongste kreeg te horen dat zijn hoofd extreem groot was en misschien zodoende wel scheef kon groeien. Ik zei alleen dat ze zijn vader nog nooit gezien hebben, dat daar op zijn 16de een speciale brommerhelm voor aangeschaft moest worden en dat ik me dus niet gek liet maken door zo'n (onproffesionele) opmerking.
Oudste had van begin af aan al een oogafwijking, maar dat was niet erg zeiden ze....Met 10 jaar toch onder het mes, na een berisping van de chirurg dat ik er eerder mee had moeten komen...Dus: vlieg op met je bureau en kijk alleen maar naar je moederinstinct...
Zo, dat is er ook weer uit, mijn migraine is voorbij, dank je...
Groetjes, Margot
Ik twitter niet meer. Want. Het is verslavend. Heel erg. Net als bloggen.
BeantwoordenVerwijderenIk zat de hele dag te twitteren en te koekeloeren wie er wat twitterde en retwitterde. Cold turkey-methode heb ik gedaan, in 1 keer gestopt, account opgeheven, weg ermee (half jaar geleden nu).
Twitteren daar begin ik niet aan, Ik heb al moeite om al die dames die bij mij reageren bij te houden. Want ik voel me altijd verplicht om overal te kijken en te lezen.... En dan is er zo 1 uur voorbij, zoals nu dus.....
BeantwoordenVerwijderenEn die consultatiebureaus, ach wat zal ik zeggen. Luister naar je moederinstinct.....
Kom op zeg zelfs deze ouwe oma twittert. Als ik het kan moet het jou toch ook lukken.
BeantwoordenVerwijderenZie je wel die CB artsen zijn bij klussende huismoeders.HAd wel gelijk. Bij ijn middelste was er ook iets hij deed een slechte gehoor test . Ze vroeg toen aan hem H E B. J I J B A L L E T J E S. Zo articulerend dat zelfs iemand die stokdoof was het nog kon horen... Ik verwachtte een antwoord van middelste maar die hield zich in . Maar toen we buiten stonden zei die wel"wat praat die mevrouw raar"Sindsdien heb ik ze helemaal niet meer hoog zitten die beunhazendehuismoeder als arts. En twitteren he.......Jij......
Ik moest dat syndactylie toch wel even googlen hoor.
BeantwoordenVerwijderenIs het echt waar, moet je al die dingen doen voor het dossier zeg maar. Volgens mij slaag je dan glansrijk.
Enne, ik twitter ook niet, ga er ook niet aan beginnen. Want dan is het hek helemaal van de dam. Gewoon een kwestie van zelfbescherming. ;-)