Ik ben een held.
Ongeacht de kaboutertjes die mijn hoofd met hun pneumatische boortjes aan het bewerken zijn. Ongeacht een maag die ernstig verstrikt is geraakt in mijn ingewanden. Ongeacht mijn zeer frequente bezoekjes aan de toiletpot. Ongeacht het feit dat ik het liefst heel zielig in een hoekje van de bank zou kruipen om er 24 uur niet meer vanaf te komen.
Ik ben een held, want mama's kunnen niet ziek zijn!!!
Met weemoed denk ik terug aan de periode uit mijn leven waarin ik op de bank kon liggen met mijn stapel Suske en Wiske's, een beschuitje met kaas en een kopje zoete thee, met liefde gebracht door mijn moeder. Nu is het mijn beurt om met thee, beschuitjes en liefde mijn eigen zieke dochtertje te verzorgen.(Al gaat het vanochtend met haar een heel stuk beter!)
Ik geloof dat ik vandaag maar eens mijn moeder een telefoontje geef. Om haar te bedanken, en om mezelf weer eens eventjes ongegeneerd zielig te kunnen voelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Hé gezellig...een reactie!