Werk in Uitvoering

Ik weet het, het is hier erg stilletjes geweest hier. Als excuus voer ik aan: computerproblemen, gebruikelijke winterdip en het gevoel niets nieuws te vertellen hebben. Maar goed, we zijn er weer, en zoals ieder jaar bij de eerste zonnestralen, vol enthousiasme en vol goede moed!!!

Om niet meteen een heel epistel neer te knallen, wat nieuws van het huizen-front: Dames, er valt geen betaalbare woning te vinden in dit stadje en omstreken. Ik reageer me een kronkel, bel me een chronisch rood oor, zonder noemenswaardig resultaat. Een telefoontje richting Woonstichting vertelde mij genoeg: Veuls, heul veuls vraag, en weinig aanbod. De schatting van de wachttijd is ongeveer nog 3 jaar. Reden om de situatie opnieuw te evalueren en keuzes te maken.
Mijn toch al kleine appartementje staat vol. En met vol, bedoel ik dat je de benen breekt over de zooi, waar simpelweg geen plek meer voor is in de weinige opbergruimte die dit huisje bezit. Probleem nummer twee is Ukkepuk. Niet dat Ukkepuk een probleem is hoor (al kan ze er wel wat veroorzaken) maar de behoeften van mijn klein eigenwijs monstertje veranderen. Soms verteld ze me dat ze moe is, alleen om in haar bedje te kunnen gaan zitten en te kunnen spelen met knuffels en ander peuterspeelgoed. Ze heeft dus duidelijk behoefte om zo nu en dan eventjes op haarzelf te zijn, en zichzelf bezig te houden.
Dus wordt het tijd ruimte te creëren voor mijn meissie. Maar waar?? Wel, we toveren de slaapkamer om tot een kinder speel-/slaapkamer. Piece of Cake hoor ik U roepen? Nou, niet echt. Want ook de slaapkamer staat vol, en met vol bedoel ik tot aan de nok toe gevuld. En er is geen ruimte om de zooi van de slaapkamer ergens anders in huis neer te planten.
Dus....ga ik deze week eens kijken naar een betaalbare opslagruimte in de buurt. Dan gaat zooi naar de opslag, inclusief mijn eigen bed. (Daar slaap ik geloof ik al 2 jaar niet meer op) Een vrolijk behangetje, een likje verf en een "groot bed" voor Uk, gezellige gordijntjes, en klaar is Clara. En dit is plan nummertje één.

Automatisch volgt plan nummer twee: de huiskamer/keuken/slaapplaats van Moeder de Gans. Ruimte Dames, ik wil zo graag wat ruimte!! Het wilde plan is om de bedbank, waar niet op geslapen wordt vanwege de extreem slechte kwaliteit, een enkeltje stort te geven. Een likje verf op mijn uitgeleefde tafel en stoelen. En ik ga op zoek naar een nieuwe bedbank.

Wilde plannen hier dus in het Brabantse. En terwijl ik het startsein heb gegeven door het kindertafeltje van Uk in de verf te zetten (staat te drogen in de badkamer, er kan dus tijdelijk iet gedoucht worden), één stoel van zijn lak te ontdoen, twee opbergkasten voor de kinderkamer in elkaar te flansen met het nodige gevloek (ze staan nu tijdelijk in huiskamer), breken wij hier onze benen. Onze hink-stap-sprong-kwaliteiten worden aardig getest om van A naar B te gaan.

En ja Dames, dan zakt de moed mij in den schoenen, want waar ben ik in vredesnaam aan begonnen!!! De katten weten zich van ellende geen raad. De hond is op de bank geïnstalleerd vanwege de knauw-objecten die op de grond slingeren en op weg naar mijn Senseo voor de ochtenddosis caffeïne, heb ik dusdanig hard mijn kleine teen gestoten, dat de nagel ervan af is gesprongen.

Maar niet getreurd, ook deze zonnige maandagochtend zal zinvol besteed gaan worden. Op het programma staat het verwijderen van de groene aanslag aan de voorkant. Bij vochtig weer glijden we richting trap, en dat kan nooit goed zijn. Tijd om de handen uit de mouwen te steken.