De tattoo's, piercings en fillers

Toen de verjaardag van mijn oudste Uk naderde, heb ik mijzelf getrakteerd op nog een tattoo. In tegenstelling tot mijn andere tattoo, zit deze op een zichtbare plaats, nl. mijn rechteronderarm. En dat vindt de kleine Uk bere-interessant. Nu heb ik al eerder wat blogjes gewijd aan mijn creatieve en kopieerlustige dochter. Maar U voelt het al aan Uw water, hier is er weer ééntje.
Uit voorzorgsmaatregel, is de door mij gefrequenteerde tattooshop verboden terrein voor mijn kleine Picasso. Ook tijdens het piercen (Jaaaahhh dames, de gekte is toegeslagen! Ik heb er inmiddels meerdere!) blijft Uk braaf een aantal kilometers weg onder de liefhebbende vleugels van een vriendin. Dit om te vermijden dat die dreumes zichzelf lek prikt. Maar goed, zo'n leuke tekening op mama's arm, waar dan ook nog eens jouw naam en die van je zus bij staan, da's reuze intrigerend natuurlijk. En wel zo indrukwekkend, dat in een onoplettend moment van moedertjelief de viltstiftendoos erbij gepakt moet worden.....
Ik bespaar jullie de foto's, maar wat ik wel met jullie wil delen, is dat de stiften van de H.EMA heulemaals niet kindvriendelijk zijn. Ondanks het halve uurtje inweken, een fles badschuim, een schuurspons en zelfs een wattenschijfje met aceton, ziet mijn dochter er na 12 uur uit als een fleurig gekleurd clowntje. Dat Uk zowel met haar linker- als met haar rechterhand kan tekenen, is bewezen door het feit dat beide armen bewerkt waren. En de uitleg was ook duidelijk: De hele familie, alle vriendinnen van het kinderdagverblijf, zelfs de buurman had ze op haar armen getattoeerd. Haar benen waren voor de huisdieren, al wist ze zelf niet meer op welk been nu precies wie stond. Het bolle buikje stond mooi vol met bloemetjes, want mama heeft de oude bloemen bij de voordeur weggehaald, en tja, ergens moeten er toch bloemen komen te staan???
Op de vragende blikken van de juffen van het kinderdagverblijf vanochtend, heb ik me, vaag iets mompelend over de H.EMA, maar snel uit de voeten gemaakt.

Ondertussen houd ik mijn hart vast. Een vriendin heeft mij kennis laten maken met een ander soort prikjuf. Een schoonheidsspecialiste die denkt dat het vullen van mijn neus/mond-groeven, me tien jaar jonger zal doen lijken. En daar heb ik natuurlijk altijd wel oor naar, vooral nu die enorme 4 zijn intrede heeft gedaan. En het leuke is: ze doet het à gratuit om te laten zien aan de meiden die de opleiding volgen.
Ik overweeg..... en in mijn overweging neem ik Ukkies gedrag ook mee. Zal alvast de klei maar veilig op gaan bergen.....

Ruimte en het verleden

En gisteren liep mijn straffe planning weer eens in de soep (geen ongebruikelijk scenario hier in huis). De groene aanslag ligt nog gezellig groen te wezen voor mijn voordeur. Daar staat tegenover, dat ik een fijn gesprek heb gehad over het concept "ruimte" en de behoefte om de ruimte in hoofd en geest om te zetten naar ruimte in huis.
Want ik bots tegen een enorm issue aan, en met mijn koppige hoofd blijf ik er maar tegenaan bonken. Ik beken: ik kan niet loslaten!!!
Enkele Dames die al een tijdje mee lezen, weten dat ik huis en haard heb moeten verlaten om na 2 jaar van omzwervingen, met één koffertje in de hand, mezelf in Nederland te vestigen. Één koffertje, na 18 jaar buitenland, en zonder tastbare herinneringen. Met als gevolg dat ik me hecht aan objecten.
Niet dat ik materialistisch ingesteld ben hoor! Absoluut niet. Het is eerder een "na-oorlogse-mentaliteit". Wanneer er twee scharen in de lade liggen, zou ik er één weg kunnen doen. Men kan tenslotte maar met één schaar tegelijkertijd knippen. Maar wat als de ene schaar kapot gaat? Dan heb ik i.i.g. een reserve-schaar liggen... Waarom zou ik een perfect uitziende koektrommel weggooien? Da's zonde.... Mijn boeken... Dames, mijn boeken zijn heilig. Ooit heb ik een halfslachtige poging gedaan om ze te verkopen via B.OL. Geen succes. Iedere keer als ik een boek wegbracht voor een habbekrats, huilde mijn hart
En dan mijn knutselspullen (waar zou ik zijn zonder mijn knutselspullen...) In ieder object, van daktegels (zo mooi om te beschilderen) tot mijn doeken, mijn verf en projecten (waar ik geen tijd voor vind) sla ik op.
Nu zou het helemaal geen probleem zijn in een eengezinswoning, of een appartement met twee slaapkamers, of zelfs met een grote schuur. Maar in een twee-kamer-flatje stapelt het boeltje zich al snel op, met als gevolg: gebrek aan ruimte. Want mijn hele ik schreeuwt om ruimte.
Vandaar dus de optie een opslagruimte te huren. Op deze manier ben ik niet verplicht het zooitje weg te kukelen, maar tijdelijk te stallen wachtend en hopend snel een nieuw huisje te kinnen huren. Het voordeel van de box die ik heb gevonden is dat het werkelijk op 5 minuten rijden vandaan is, op een adres waar ik minstens 2 keer per week langs kom. De overweging is nl., een gratis opslagplaats op 30 km. van huis? Een gratis opslagplaats op 45 km. van huis? Of 25,00 Euries per maand voor een opslag dicht bij huis? Met mijn voiture kan ik hooguit 4 dozen per keer vervoeren (en dan nog alleen als het kinderstoeltje er uit is).
Maar we gaan niet over één nacht ijs, voorlopig nog genoeg dingen te doen. En als eerste: Het groene tapijt verwijderen....

Werk in Uitvoering

Ik weet het, het is hier erg stilletjes geweest hier. Als excuus voer ik aan: computerproblemen, gebruikelijke winterdip en het gevoel niets nieuws te vertellen hebben. Maar goed, we zijn er weer, en zoals ieder jaar bij de eerste zonnestralen, vol enthousiasme en vol goede moed!!!

Om niet meteen een heel epistel neer te knallen, wat nieuws van het huizen-front: Dames, er valt geen betaalbare woning te vinden in dit stadje en omstreken. Ik reageer me een kronkel, bel me een chronisch rood oor, zonder noemenswaardig resultaat. Een telefoontje richting Woonstichting vertelde mij genoeg: Veuls, heul veuls vraag, en weinig aanbod. De schatting van de wachttijd is ongeveer nog 3 jaar. Reden om de situatie opnieuw te evalueren en keuzes te maken.
Mijn toch al kleine appartementje staat vol. En met vol, bedoel ik dat je de benen breekt over de zooi, waar simpelweg geen plek meer voor is in de weinige opbergruimte die dit huisje bezit. Probleem nummer twee is Ukkepuk. Niet dat Ukkepuk een probleem is hoor (al kan ze er wel wat veroorzaken) maar de behoeften van mijn klein eigenwijs monstertje veranderen. Soms verteld ze me dat ze moe is, alleen om in haar bedje te kunnen gaan zitten en te kunnen spelen met knuffels en ander peuterspeelgoed. Ze heeft dus duidelijk behoefte om zo nu en dan eventjes op haarzelf te zijn, en zichzelf bezig te houden.
Dus wordt het tijd ruimte te creëren voor mijn meissie. Maar waar?? Wel, we toveren de slaapkamer om tot een kinder speel-/slaapkamer. Piece of Cake hoor ik U roepen? Nou, niet echt. Want ook de slaapkamer staat vol, en met vol bedoel ik tot aan de nok toe gevuld. En er is geen ruimte om de zooi van de slaapkamer ergens anders in huis neer te planten.
Dus....ga ik deze week eens kijken naar een betaalbare opslagruimte in de buurt. Dan gaat zooi naar de opslag, inclusief mijn eigen bed. (Daar slaap ik geloof ik al 2 jaar niet meer op) Een vrolijk behangetje, een likje verf en een "groot bed" voor Uk, gezellige gordijntjes, en klaar is Clara. En dit is plan nummertje één.

Automatisch volgt plan nummer twee: de huiskamer/keuken/slaapplaats van Moeder de Gans. Ruimte Dames, ik wil zo graag wat ruimte!! Het wilde plan is om de bedbank, waar niet op geslapen wordt vanwege de extreem slechte kwaliteit, een enkeltje stort te geven. Een likje verf op mijn uitgeleefde tafel en stoelen. En ik ga op zoek naar een nieuwe bedbank.

Wilde plannen hier dus in het Brabantse. En terwijl ik het startsein heb gegeven door het kindertafeltje van Uk in de verf te zetten (staat te drogen in de badkamer, er kan dus tijdelijk iet gedoucht worden), één stoel van zijn lak te ontdoen, twee opbergkasten voor de kinderkamer in elkaar te flansen met het nodige gevloek (ze staan nu tijdelijk in huiskamer), breken wij hier onze benen. Onze hink-stap-sprong-kwaliteiten worden aardig getest om van A naar B te gaan.

En ja Dames, dan zakt de moed mij in den schoenen, want waar ben ik in vredesnaam aan begonnen!!! De katten weten zich van ellende geen raad. De hond is op de bank geïnstalleerd vanwege de knauw-objecten die op de grond slingeren en op weg naar mijn Senseo voor de ochtenddosis caffeïne, heb ik dusdanig hard mijn kleine teen gestoten, dat de nagel ervan af is gesprongen.

Maar niet getreurd, ook deze zonnige maandagochtend zal zinvol besteed gaan worden. Op het programma staat het verwijderen van de groene aanslag aan de voorkant. Bij vochtig weer glijden we richting trap, en dat kan nooit goed zijn. Tijd om de handen uit de mouwen te steken.

Vijfgangen Maaltijd

Al maanden schreeuw en krijs ik dat ik wil afvallen in het kader van de naderende 40. Het resultaat: Erger dan voorheen. Om eerlijk te zijn, is het nimmer zo erg geweest behalve tijdens mijn zwangerschappen. Hoe harder ik roep, hoe meer kilo's blijven plakken. Om een uitdrukking van mijn Pa te gebruiken: "Ge het een reet, daar kunde un vijfgangen maaltijd op parkeren." En eerlijk is eerlijk, echt ongelijk heeft-ie niet! Omdat ik vandaag begonnen ben met officieel af te tellen naar The Big Four (nog 3 maanden), ruik ik mijn kans, en begin maar weer eens. Ik heb nl. een enorm probleem: Winterkleding. Na een weekendje passen en meten, moest ik werkelijk concluderen dat alles dat onder de riem zit, veuls, maar dan ook veuls te strak zit. En ik heb geen zin de winter door te moeten met een joggingbroek. Deze keer houd ik het echter stil.....sssssstttttttttt!! Jullie weten dus niet dat de shakes weer klaar staan (al moest ik even checken op houdbaarheidsdatum) Iemand ervaringen met deze dingen, want ik vind ze viessssssss....

Het project "Zonnebank" verloopt op rolletjes. Dames, ik ben me bewust van alle schadelijke effecten, maar griebels, wat is dat lekker zeg! Ik heb werkelijk de indruk dat de warmte mijn rug goed doet. De hoop dat ik ooit een lekker egaal kleurtje bruin zal krijgen, heb ik niet. Mijn bovenlichaam is rood, mijn onderlichaam geel en de zijkant is poepie-bleek. Nu gaat die bud-plug van deze foto me net iets te ver, maar als iemand nog tips heeft over crèmes of alles bruinende houdingen onder de zonnebank, dan houd ik mijzelf aanbevolen.

De rimpels, daar ben ik nog niet aan gewend hoor! Ik smeer er dan ook kwistig op los om bovenstaand resultaat te vermijden.

Denkt U nu dat ik de mijlpaal van de veertig alleen maar lichamelijk benader, dan heeft U het mis! Grootse plannen worden er in mijn hoofd gesmeed. Ideeën aan overvloed, maar waarschijnlijk niet zo hilarisch als de corporale beslommeringen.
Ééntje wil ik er echter met U delen, want is voor mij een reden om enorm trots te zijn: Vanaf 11 November 2010, ga ik schuldloos door het leven. Ik heb gerekend, en nog eens alles nagerekend. Maar ik heb het 'm geflikt hoor! Ondanks alle tegenslagen, ondanks alle onvoorziene uitgaven zal mijn saldo volgende maand uit de rode cijfers zijn. En daarmee sluit ik symbolisch ook de periode met Ex 2 af. Niet dat ik er nu een enorme vetpot op ga na houden, maar het geeft me een uitstekend gevoel dat alle het geconsuminder zijn vruchten heeft afgeworpen.

Dit geschreven te hebben, sjees ik op m'n fietske naar het Kinderdagverblijf om Ukkepuk uit de zandbak te vissen. En voor het gemakkie trek ik m'n sjokking-sjoggingbroek maar eens aan, want het ontbreekt mij aan kracht den buik in te houden (resultaat van de shakes)

Badmeester, ben ik al bruin?

Ahaaa!!!! U dacht natuurlijk dat ik mijn gezondheids/anti-aging/dieet-plannen op een laag pitje heb gezet... Niets is minder waar Dames! Mijn stilte over dit hekele onderwerp betekend dat ik als een broedse kip op mijn nestje zit, en een mega ei aan het uitbroeden ben.
Één van mijn schoonheidsprobleempjes (of eigenlijk is het een twee voor de prijs van één situatie) is mijn bleke huid, en mijn aangeboren wallen/donkere kringen. Die vuilniszakken onder mijn ogen verdwijnen niet, ik zie er uit alsof ik al weken aan een stuk 2 uurtjes per nacht mee pak. Crème, lotion, serum in alle prijsklassen hebben de revue gepasseerd, maar zetten geen zoden aan de dijk. Inclusief de aambeien-crème, waardoor ik niet alleen een uur in de wind stonk, maar de wallen veranderden in glimmende, vette leren zwarte tassen. En het valt extra op vanwege mijn bleke kleurtje. Nu zegt U: 'Maar ze heeft toch lang in een zonnig oord vertoefd?' Ja, maar meer dan een zeer zwak caffè latte-kleurtje kwam ik niet. Hoor ik U "zelfbruinende crème" roepen? Ook hier zijn ze kwistig gesmeerd. Maar ik lijk iedere keer weer op een oranje-geel kanariepietje (zo erg dat mijn huisarts dacht dat ik last van mijn lever had) Optie: Zonnebank. Aanschaf: geen optie. Bij vriendin: ik huppel niet graag in mijn blote billen door andermans huis. Zonnestudio: te prijzig.
En toen kreeg ik vandaag een telefoontje. Via, via, via kreeg ik zo maar een zonnehemelding aangeboden! Nou, daar zeg ik dus geen nee tegen. A) Bij een gebruind velletje vallen de wallen minder op. B) Wetenschappelijk onderzoek door Floor, heeft bewezen dat een gebruinde huid slanker oogt. C) Ik haal de zomer in huis.
Zoekt U mij vanavond? Dan lig ik mijn gamele ledematen op te warmen onder de zonnebank. En kan iemand mij uitleg geven over bovenstaand item???? (zie foto)

Nijlpaarden en Billen

Voor alle Dames die mij graag als Beyoncé een modderfiguur zien slaan: Dus Niet!!! Foto's??? YouTube??? Filmpjes??? Hahaha...dat mochten jullie willen!!! A) Ik hijs me dus écht niet in een turnpakje, echt Never Nooit Niet!!! Grote genade, een nijlpaard gewikkeld in cellofaan zou een beter figuur slaan! B) Mijn conditie... Ik zwoot mezelf suf al na de eerste probeerselen!!! Zijn jullie uit gelachen? Ok, Dames, en dan nu hulp bij het vinden van een excuus... Ik heb er wakker van gelegen vannacht... Ik word gebombardeerd met over-enthousiaste sms-jes over de praktische uitvoering, en bij alles dat ik lees blijf ik maar fluisteren: "Da willik Nie..." Hoe ga ik hier met goed fatsoen onder uit komen....
Gelukkig heb ik nog even de tijd....nog minstens 2 maanden voordat ik OF op een miraculeuze wijze 20 kilo kwijt raak, en de choreografie onder de knieën krijg....OF met een goed excuus op de proppen kan komen...

Verder voel ik me vandaag errug rebels... Gisteren was ik bij vriendin J. alwaar ik goedgemutst op de weegschaal stapte (de mijne heeft een enkeltje stort gekregen) Ik stapte er een stuk minder goedgemutst vanaf. Het resultaat stelde ik meteen ter discussie, waarna er een WII tevoorschijn werd getoverd voor het beslissende oordeel. De verloren kilo's zijn weer opgevuld met een beetje extra. En toen las ik een tijdschrift. Vraag me niet naar de naam, maar het was een special over oud worden en plastische chirurgie. En daar las ik een artikel, MEN!!! Ik werd er spontaan overexited van!!! DE oplossing voor bubbelende bovenbenen, baby-buikjes, love-handles, sinaas-appel-billen!! De centimeters verdwijnen als sneeuw voor de zon, zonder cosmetische ingreep, zonder pijn. Kijk, dacht ik bij mijzelf, eindelijk een ietsiepietsie hoop om wat recalcitrant vet van mijn lichaam te laten verwijderen!!! Re-vo-lu-tio-nair!!! CRYOLIPOLYSE!!! Het bevriezen van vetcellen dus. Ik dus heulemaals hyper aan de Google geslagen. Wat blijkt, het is super-de-super-exclusief, nog maar één kliniek in Nederland. Helaas hangt er een prijskaartje aan dat ver boven mijn budget gaat, maar Dames, wat ben ik enthousiast!! Er rest niets anders dan te wachten tot de behandeling gratis wordt weggegeven bij de AH-bonuspunten... (Voor geïnteresseerden: klikkerdeklik en nee, ik heb geen aandelen in het bedrijf!!)

Maar goed, vandaag weer een nieuwe dag, met nieuwe kansen. Nu nog een koppie leut, en dan aan de slag....

Over Rebellie...

Het is rebellie Dames!!! Pure rebellie....!!! Stil verzet van een bijna 40-jarig lichaam. Weet U nog Dames... De tijden waarin de favoriete spijkerbroek knelde, en een weekje geen chips of zoetigheid genoeg was om die broek weer sluitend om Uw heupen te krijgen??? Of...Toch dat leuke jurkje kopen ondanks het feit dat-ie een tikkie te strak zat, want ja, "over twee weken pas ik er toch wel in"??
Ik kan dus melden dat het op deze leeftijd niet zo soepel meer gaat!! Terwijl Floor zich bezig is met zwaar wetenschappelijk onderzoek in La Douce France (het controleren of een gebruind lichaam inderdaad slanker lijkt), ben ik wederom op de weegschaal gesprongen (nou ja, gesprongen...het is eerder teen voor teen erop zetten om de uitslag zo positief mogelijk te beïnvloeden). 0 (=nul) gram eraf!!!! Ja, ja, 0 (=nul) gram eraf!!!
Dan volgt het ritueel: er op, er af, er op, er af, verplaatsen, er op, er af, verplaatsen, er op, er af...maar het ding gaf geen krimp!! Toen de analoge weegschaal erbij gehaald en naast zijn vriendje digitaal gezet. Die was iets vriendelijker voor me, en vertelde me dat er al bijna 4 kilo af is. Toch maar weer op digitaal gaan staan, en 0 (=nul) gram eraf. Aangezien het uitgangspunt dat digitale geval was, moet ik U dus melden dat er 0 (=nul) gram af is.
Het frustrerende is dat ik werkelijk strikt mijn dieet-plan heb gevolgd. Niets, maar dan ook niets extra's. Sjongejonge...naar mijn gevoel hadden er minstens 2 kilo's af moeten zijn!!! En ja, ik voel me uitstekend, heb geen honger (alleen lekkere trek).....Het is rebellie van het ouder wordende lichaam... (Kom maar op met die pep-talk Dames)

Maar goed, in het leven draait het niet alleen om kilo's en grammetjes, ik kan U melden dat ik heerlijk in mijn vel zit tijdens deze periode van ingelaste staking. Ik fröbel wat aan in mijn huisje, onderneem leuke dingen met Ukkepuk en laat de telefoon rinkelen (Lang Leve de Nummerherkenning!!) De mailbox is langzamerhand aan het verstoppen, en ik laat het lekker zo! Er piept een mager zonnetje door het raam, de koffie smaakt goed en ik "moet"vandaag he.le.maal. niets!! Wat kan een mens zich nog meer wensen (tja een paar kilo eraf...) Ik ga vrolijk verder en vraag mijzelf af of ik er niet een extra week aan vast plak. En nu ga ik eens een blik werpen op de avonturen van de andere Dames....

Kilo's en vliegtuigen

Enne hier is-ie dan, de wekelijkse marteling door mijzelf te hijsen op de weegschaal....minus 0,6 kg. (tot. min 1,8 kg.) Gaat me natuurlijk veuls te langzaam aangezien ik deze week veuls honger heb gevoeld. Dan zou er naar mijn gevoel wel een kilootje extra af mogen zijn!! Maar ja, gestaag naar beneden, en dat was de bedoeling.

Vanochtend ben ik een paar uurtjes kindloos, en die ga ik maar eens gebruiken om het boeltje thuis op te kuisen, om er vervolgens een schoonheidsslaapje aan vast te knopen. Dat brengt mij weer terug bij die 4.... (Dank jullie voor de bevestiging dat het geen pijn doet) Het is niet zo zeer het "lichamelijke verval" dat mij zorgen baart. Tja, ik hijg wat vaker als ik de trap op moet, en het verliezen van de kg. gaat niet zo snel als op mijn 20ste. Die rimpels neem ik voor lief, want ze vertellen mijn leven. Ik geloof, dat ik net als Floor, zo'n beetje ben blijven hangen op mijn dertigste en dartel zo nu en dan door het leven als een jong veulen (om er vervolgens de consequenties van te moeten betalen)
Ik geloof dat ik mezelf in de weg zit (en dat zal na vandaag wel weer over zijn, want hieperdepiep hoera: de menstruatie zet door!) De moeilijkste keuze, het kiezen voor mijzelf, heb ik eigenlijk pas zo'n 3 jaar geleden gemaakt. Dat was nl. het kiezen hoe om te gaan met het verlies van een kind, niet aan de dood, maar aan de wet en een ex. Ik ben en wil geen "slachtoffer" zijn, die rol past mij niet. En voor alle duidelijkheid, ik heb mijn oudste niet opgegeven, en ben haar zeker niet vergeten. Ik heb ervoor gekozen haar belang en rechten als kind vóór mijn belang en rechten als moeder te plaatsen. En dat houdt in: afstand nemen. Hoe om te gaan met de pijn, de woede en het verdriet, is mijn (volwassen) probleem, daar belast ik mijn kinderen niet langer mee. Klinkt makkelijk, maar is het natuurlijk niet. Het was wel enorm confronterend voor mijzelf, want, hoe vul je je leven daarna in???
Ooit gaf een heel goede therapeut (ja, ja, ik heb er wat afgelopen hoor!) een eye-opener dat ik bij me draag:
De vraag was: Stel, je zit in een vliegtuig met jouw kind en er ontstaat noodsituatie... De zuurstofmaskers komen naar beneden, en je hebt de keuze zuurstof te geven aan je niet-zelfstandig kind of jezelf. Wat doe je??? Ik antwoordde dat de zuurstof natuurlijk direct naar mijn kind ging. Waarop de therapeut mij vertelde dat het kind in dat geval gedoemd was te sterven. De redenatie erachter is simpel: Het kind kan zichzelf niet voorzien in het toedienen van zuurstof, daar zal de ouder aan moeten denken. Dus de eerste stoot Co2 gaat naar moeders, die blijft bij haar positieven en kan het masker dan afstaan aan het kind voor de benodigde zuurstof. Moraal van het verhaal: Als mama goed in haar vel zit (en goed kan functioneren), heb je het vermogen dat door te geven aan de kinderen, en weloverwogen beslissingen te nemen.
Dus streef ik naar die balans, en lekker in mijn vel te zitten. Dat komt niet alleen mijzelf ten goede, maar vooral de kinderen.
Het ongenoegen komt ook een beetje voor uit het feit dat ik, met een 2-jarige, zeer nadrukkelijk aanwezige Uk, vooral mama ben. Diana ligt in een hoekje, mama is 24 uur per dag aanwezig. Geen geklaag hoor!!! Maar zo nu en dan wil Diana ook wel weer eens het daglicht zien, en als alleenstaande moeder gaat dat wat moeilijker.
Dus gaat mama zich nu met haar grote-mensen-verantwoordelijkheden bezighouden....De Afwas!!!!

Big Mama is back in (Blog) Town

Nieuwe ronde, nieuwe kansen....net de laptop opgehaald, nog niets gelezen.....eerst oppas-kind de deur uitwerken richting schoolfeest (is al een uur bezig met tutten)
Bij de weg...het schijnt dat chilluuuuh "out" is, maar we zijn er nog niet over uit wat nu weer "in" is.....Iemand meer uptodate??????
Maar goed....first things first......de stand is: (trommelgeroffel graag......) minus 1,2 kg. En ik ben dik tevreden!
Toch een grappig idee gewicht te verliezen met een dieet van mega-goed-gevulde-salades en eieren en spek. Nu begint het pas echt goed....vanaf vandaag minder Kcal, en minder vet (wat blijft er dan nog over?????)

Zal jullie snel verder op de hoogte houden. Hier dartelt op dit moment een 13-jarige rond die al wel 20 keer naar beneden is gekomen met de vraag: "Staat dit beter, of toch dat eerste jurkje? Nee, die broek! Ja, ik denk dat ik toch maar die zwarte aan trek...of toch maar mijn spijkerbroek..."

Houston...we have a problem....

Ja....want het is toch ECHT 2-3 geworden, en we gaan toch ECHT die finale spelen!!!!!!!!
Mijn vreugde werd echter al snel overstemd door: A) Feestende, gillende, krijsende, toeterende voelbalfans (dat heb je als je in het centrum woont) en B) De wetenschap dat er een WK-Finale van Nederland gespeeld zou moeten worden, zonder hapjes en drankjes?!?!?!?!?!
Toch maar even met mijn collega-mede-dieetster overleggen hoe we dat nou weer aan gaan pakken!!!!
Floor....we have a (biiiiiiiiiiggggg) problem.....

En dan een kleine dienstmededeling: Ik zou het leuk vinden een "dieet-boekje" binnen dit blog neer te zetten (voor zo ver ik niet afdwaal naar andere onderwerpen) Iemand enig idee hoe ik het aan kan pakken?? Gewoon, een blogje in blog, waarop je zou kunnen klikken en kijken wat er op tafel staat? (En zonder dat mijn gekoesterd bloggie een alleen nog maar om het lijnen draait? Er zijn nog zoooooo veel andere leuke dingen in het leven!!!!)

En toen: Zoals beloofd ben ik vanochtend ook braaf aan het rekken en strekken gegaan. Het voelt allemaal errrruggg stram en stijf aan, maar over een paar weken beweeg ik als een prima ballerina. Automatisch schiet mijn hoofd in Zennnnnnn-stand, en herhaal ik braaf (opgelet Lynda!!!): Ik ben de beeldhouwer van mijn eigen lichaam (whoehhhhaaaa-proesttttt-kuch) Ik loop altijd het risico mijn artistieke talenten te overschatten, en zie bij wijze van spreken mijn BBB-zone met de minuut slinken. Om vervolgens voor de spiegel te moeten constateren dat dat die broek toch nog wel verdacht strak zit om de zone die ik zojuist met liefde heb bewerkt.

Vervolgens: Ongelooflijk, maar ik ga a.s. vrijdag wéér een dagje richting Efteling!!! Ik werd gevraagd als chauffeur te fungeren voor de dochter van een vriendin en haar vriendinnenkliekje. En het leek vriendin wel een leuk idee met z'n drietjes (zij, ik en Uk) het sprookjesbos in te duiken. En kinds dat ik word van de Efteling, kinds, niet normaal!! Waarschijnlijk omdat er een heleboel mooie herinneringen kleven aan zo'n dagje uit. Samen met opa en oma en met de kleinkinders een dagje weg. Broodjes gebakken ei mee, en pakjes chocolademelk. Een mopperende opa met enorme pretogen en een oma die heerlijk gek kon doen. Wat een zalige momenten om aan terug te denken....
Vrijdag dus de hort op, en dat levert een hersenkraker op. Dat het niet helemaal botert in mijn koppie, is jullie al wel duidelijk denk ik. Tussen al mijn eigenaardigheden zit er eentje tussen die wel eens roet in het eten zou kunnen gooien voor wat betreft mijn zelfbeheersing op voedsel-gebied. Zodra nl.ik de deur uitga (en het maakt niet uit waar naar toe), heb ik honger, moet ik plassen of heb ik dorst. Je kunt er de klok op gelijk zetten, en vrienden, bekenden en familie houden er dan ook rekening mee als ze met mij op stap gaan. Voor vertrek wordt er het lijstje doorgelopen: "Ga plassen, heb je gegeten en drink nog een glas water want ik stop niet!!!!" Natuurlijk wordt er dus wel gestopt en wel bij het eerste het beste tankstation vanwege een knorrende maag, volle blaas of droge mond. Over die blaas en dorst maak ik me niet zo'n zorgen, dat komt wel goed. Maar die honger jongens, die honger!!! Complete braadstukken kunnen op zo'n dag in mijn maag verdwijnen zonder dat het de bodem raakt! Voorraden T.ena-ladies in de tas, kranen met stromend water genoeg, en de maag zet ik op non-actief.....

Tja, om dan al te zondigen..... want....Hououououston!!!!! We have a problem next Sunday!!!!!!!!

De Lijn en Dieet Give Away

Lieve, lieve, lieve Dames, het klinkt misschien een beetje vreemd, maar ik moet jullie echt bedanken vanuit de grond van mijn hart. Zo af en toe een stukje van mijzelf blootgeven via dit blogje, werkt therapeutischer dan het hele scala aan  hulpverleners dat ik voorbij heb zien komen.
Het is een natuurwet zwaktes te verbergen. Ooit een gewonde antilope horen zeggen: "Hé jongens, vandaag blijf ik een dagje in de bush liggen met een paracetamolletje en mijn knallende koppijn" ??? Dan staat er een battalion aan woeste leeuwen klaar hem als tandenstoker te gebruiken.
Zo leef ik al sinds mijn jeugd....verberg de momenten van zwakte met een lach, en maak je vooral groter dan je bent. Er staat altijd wel iemand klaar van die penibele situaties te profiteren.
Maar niet getreurd, geloof me, I am a survivor (met zo nu en dan een dipje)

Maar ja, morgen is het zo ver (ja Dames, noteer het in Uw agenda, I.phoniiieee of kalender) Floor en Diana gaan aan de lijn. Het heeft eventjes geduurd, maar de knopen zijn doorgehakt, de kop is er af... No more Bitterballen (zakken vette friet, bergen chips, vet is bah, suiker ook, eigenlijk alles wat lekker is) voor ons!! Komende periode zult U knettergek worden van geouwehoer over salades, protesterende magen, dipjes, kilo's die niet willen verdwijnen, zoete trek, probleem zones en wat dies meer zij... Wij zuchten en steunen, en horen U graag met ons mee zuchten en steunen (of doen alsof, dat mag ook) Die voorgenomen 15 kilo's gaan eraf...het liefst Nu en Meteen.

Voor alle Dames die zich zorgen maken (wat liiiieeeffff!!!) het zal op een gezonde en verantwoorde manier geschieden. Ik (kan natuurlijk niet voor Floor spreken) heb een vrij realistisch zelfbeeld, en verwacht natuurlijk geen wonderen....maaaarrr....het is soms wel zo fijn om te dagdromen en bepaalde zaken met ironie te behandelen. Vrees dus niet, zolang onze hersenen nog niet aangetast worden door een calorie-gebrek, hoeft U zich geen gat in de broek te schrikken!

Het eerste euvel is al overwonnen, want lijnen is net als de verschillende hoeveelheden tandpasta in de supermarkt....wat wordt het?!?!?! S.onja-en (sorry, ik houd niet van de term S.onja-proof, errrug onsympathiek), Calorie-arm (snelle resultaten die er binnen 2 weken bij mij weer aan zitten), Dr. F.rank of Dr. C.ohen...(de laatste is alleen weggelegd voor échte doorzetters) toch maar weer aan de A.tkins (hele leuke resultaten, alleen mis ik mijn boterhammen zo erg) of misschien een hulpmiddel als A.lli (Sjesus, wat is dat spul duur zeg!!)?????
En de winnaar is geworden.....A.tkins!! (Yeah..Juig..Schreeuw) Kleine specificatie: Een weekje A.tkins, om in snel ketose te raken, daarna de "light" versie (dus niet onbeperkt vetten naar binnen werken) en een hogere dosis koolhydraten vanwege mijn voornemen iedere dag te gaan bewegen......
Klinkt mooi toch???

Uit misplaatste trots (sorry Floor) ga ik hier niet mijn huidige gewicht neerknallen, tja, mijn pinpas en gewicht beschouw ik als zeer privé. Wel kan ik U mededelen dat het streven minus 15 kg. is, al spring ik een gat in de lucht bij  minus 10 kg. Ik zal dan ook braaf de "min"-tekens vermelden of het nu om centimeters of grammen gaat. (Ik ga er zeer moedig niet van uit dat er "plus"-tekens bijkomen, toch Floor???)

Voor een ge-update motivatie-lijst: check: hier. Misschien overbodig en ter herhaling: Wij horen vooral graag hoe goed we het doen, hoe fantastisch wij zijn, hoe knap het is. Schaam U niet ons doorzettingsvermogen te loven. Iedere verloren kilo zal aanleiding zijn voor veel gejubel en gejuig, het staat U vrij met ons mee te feesten (mits zonder Bitterballen of Kroketten , ja, die van D.obben...) Leg vooral de nadruk op het verjongende effect van het ontbrekende gewicht (jááááááááren jonger lijken wij, met de energie van een jong veulen...)

Oehoeoeoooo....schiet me nou toch een leuk idee in mijn krakkemikkerige hersenpan:

De Dieet Give Away!!!!!   *effe denken hoor*.................

Hier is-ie dan: Bij verlies van de eerste 5 kilo, ga ik mijn eerste Give Away organiseren. Wat, weet ik nog niet, maar keep tuned! De beste pep-talkers maken dubbel kans (een win-win-situatie hihihihi) En er zullen er meer volgen.....

En dan natuurlijk De Wedstrijd vanavond.....Kleine Uk zal dan op bed liggen, en ik installeer me op de bank met een laatste vracht aan frituur (Ja Ja, U voelt 'm al aan komen...van Dob.......) want morgen is het zo ver....
En goh, laat ik eens een keertje het realistische voor het fantastische inruilen: We gaan winnen!!!!!

Beschuitjes en Weegschalen

Wat een poep-benauwde dag vandaag zeg! Volgens mij heb ik een zwembad van olympische afmetingen volgezwoooten! Er is om eerlijk te zijn extreem weinig uit mijn handen gekomen, veel gehangen (op de bank, want ja, zonne-bulten hè) en heb mijn gedachten in z'n vrij gezet. En dan weet ik dus nooit waar die hersenen van mij naar toe willen gaan.

Vandaag, al hangend dus, kwam ik uit bij de levensvraag: "Waarom valt een beschuit altijd met de besmeerde zijde naar beneden?" Gevolgd door: "Waarom lijkt de heenreis altijd langer te duren dan de terugreis?" Ik geef toe, geen hersenspinselen van een groot kaliber, maar desalniettemin een interessant onderwerp op een zeer warme dag, zwooootende op de bank met enorm jeukende joekels die mijn goddelijk lichaam teisteren. 

Waarschijnlijk speelt het gebrek aan Kcal-letjes ook een rol. Jajaja....ik ben een stoer wijf, wat ik zeg doe ik ook, en neem dus maar een beperkt aantal Koolhydraatjes en KiloCalorietjes tot mij in de stille hoop mijn "lovehandles" te reduceren. Er is toch niemand die er gebruik van maakt, whoehahahaha!!!

 Ik mag dan een zeer gelukkig mens zijn, en werkelijk niet ontevreden met datgene het leven mij schenkt, maar ja, die extra kilootjes storen mij dusdanig dat een radicaal renovatie-plan toch echt een noodzakelijk kwaad is. Niet allen vanwege de gezondheid (krakende knieën, gammele rug, stramme benen, ademnood) of vanwege een boost voor mijn zelfvertrouwen. Maar ook voor mijn garderobe.....Kinders, ik heb helaas-pindakaas niet de optie een compleet nieuw gevulde kledingkast aan te schaffen in mijn huidige maat!!! Mijn kledingkast bevat kleren in  maat 38 tot 44 (met heimelijk wat 46jes er tussen) Alles daarboven zou opnieuw aangeschaft moeten worden, en dat gaat mijn eer, en portefeuille te boven!!!

Dus ben ik aan de slag gegaan.....met een teruggevonden I.ris-cheque heb ik een analoge weegschaal aangeschaft. Ruim een maand geleden heb ik voor een habbekrats zo'n digitaal ding gekocht, maar iedere keer als ik mijn grote teen bewoog, kwam er spontaan 1,5 kilo bij. En daar word ik niet vrolijk van!!! Nu alleen nog de moed verzamelen daadwerkelijk op het weeggeval te springen en noties te maken van de stand der zaken. En held als ik ben, heb ik het stiekem uitgesteld tot morgen.....want je weet tenslotte maar nooit of de kilo's als sneeuw voor de zon verdwenen tijdens een zwoele zomernacht!!!

Ik heb i.i.g. een eerste stap gezet, en zit dus nu, zoals het een rechtgeaarde vrouw op dieet betaamt, te snakken naar een zak chips, een reep chocolade en een fles C.ola (Light, dat dan weer wel, van gewone C.ola krijg ik nog meer dorst) De snack-komkommertjes (eigen kweek!) liggen klaar, maar ik heb visioenen van toastjes met salades en een wit biertje met citroen....of bitterballen...of een enorm bord risotto met een berg parmezaanse kaas....of...

De eerste dagen zijn het vervelendstesteste...dus Dames, kom maar op met die pep-talk!!! Van Cobi verwacht ik wel een passend liedje (You know, het innerlijk muziekkanaal...) en Floor wil geloof ik ook "gezellieeee" mee-afzien...(You Go Girl!!)

Iedere suggestie, hart-onder-de-riem, dieetproof-recept, of zo maar op- of aanmerkingen zijn welkom....ik ga  nog maar eens een glas water naar binnen zwiepen, afvalstoffen enzo....gevulde maag enzo....

Enough is enough....

Vandaag ging ik dus op stap met de 50 Euries van Bilspleet. Zomaar een brandend biljet in mijn zak. Nu overkomt mij dit niet erg vaak, en besloot dus er extra van te genieten. Hup een jurkje en shirtje voor Uk, speledingetjes voor in het ukke-zwembad, een ijsje en toen op zoek naar een broek voor mijzelf. Met een zaligmakend geluksgevoel toog ik de eerste winkel binnen, op strooptocht naar een capri-broek. Ondanks de leuke prijzen vanwege de uitverkoop, kon ik in winkel 1, 2, 3 en 4 niet slagen. Volop keuze, maar niet mijn maat. Nader onderzoek wees dan ook uit dat ik spontaan een maatje gegroeid ben de afgelopen weken maanden.
Liep ik eerst nog vrolijk "always look on the bright side of life" te hummen (dank je Cobi!!!), nu begonnen zich er donkere wolken te verzamelen boven mijn hoofd.
Maar ik ben niet voor één gat te vangen!!! Stevig doorstappend liet ik de boutiques achter me, en wiebelde ik vrolijk wat meer gangbare winkels binnen. Helaas.....op eigen kracht lukte het me niet een passend exemplaar te vinden. Een vriendelijke winkeljuf (standaard maatje 36) verwees me vriendelijk naar de grote maten afdeling.
En toen begon het te donderen boven mijn hoofd. Mijn interne muziekkanaal schakelde spontaan over naar "enough is enough". Toepasselijk op de slepende situatie met ex, maar ook van toepassing op mijn uitdijende billen.

Zo'n 6 jaar geleden huppelde ik nog vrolijk rond in mijn mantelpakjes, compleet met bijpassende pumps en tas. Nu hos ik als een uitgeleefd Brabants Moeke de stad door in jeans en met een veel te oud t-shirt. Ziet U het verschil? Mijn gewicht heeft geschommeld tussen de 46 kilo's in een donkere periode, tot 85 kilo's in een relaxte periode. Ik zou niet terug willen naar 6 jaar geleden, maar zoals het nu gaat is ook niet ideaal.

Ik kwam dus broekloos thuis, met een overdosis aan negatief zelfbeeld en een gratis lading goede voornemens. De Grote Renovatie....ik heb het al eens eerder genoemd, maar nu moet het dan toch nog maar eens gebeuren. De rest van het geld heb ik geïnvesteerd in een enorme gyrosschotel en fles cola, die Uk en ik heerlijk naar binnen hebben gewerkt. Dit ter afsluiting van een warme dag, met als voornemen morgen dan ook echt eens te denken aan "het lijnen".
Bijkomend probleem: De huisarts heeft me aan de cortisone-pillen en crème gezet vanwege de uitbarsting van de jeukende en bultige zonne-allergie. Alleen al bij het zien van het recept begon mijn hoofd op te zwellen. (Werkelijk Dames, die krengen laten me lijken op een Michelin-pop) Zou dat misschien de oorzaak zijn van de brede heupen?

De Puist

Ik heb een puist. Ik ben de pubertijd doorgekomen zonder puisten. Zwangerschappen zonder puisten. 39 jaren van mijn leven zonder puisten. En nu, een puist. En dit is de tweede al in een maand tijd.

Dan vraag ik me af, is dat nu echt nodig?? Ouder worden brengt al bepaalde beperkingen met zich mee, is het dan echt noodzakelijk er ook puisten aan toe te voegen?? Het is dan ook niet zo maar een puist, nee, echt zo'n megaknaller die zich niet zonder slag of stoot gewonnen geeft. Hij zit dan ook niet op een bescheiden plekje, nee, hij heeft zich gesettled midden op mijn gezicht. En ik voel me er niet charmanter op worden met dat geval in het midden van mijn poezelig hoofdje. Ik voel me aardig voor joker lopen tijdens het boodschappen halen. Ik hoor de mensen fluisteren: 'Sjezussss, wat een puistenkop'. Het K.ruidvat-meisje loopt automatisch naar de puisten-afdeling i.p.v. naar de Tena-ladies. Ik hoor het hoongelach achter mijn rug van een stel opgeschoten pubers...'Kijk, oud én puisten..!!!'
Ik denk dat ik me maar op ga sluiten in huis, met een groot badlaken over mijn hoofd en er wat oude Tina's op na ga slaan: Help, Tina, ik heb een puist!

Verjongeren

En hier dan een kleine update over de grote onderhoudsbeurt annex instant-verjongings-kuur:
De voetjes zijn poezelig zacht geschuurd, compleet met zomers roze nagellakje. Ik kan weer een panty aantrekken zonder dat de gaten er spontaan invliegen!!!
Haren keurig geverfd. Ik ben een in de loop der tijd een volleerd kleurspecialist geworden. Voor de consuminderaars onder ons: bij mijn Roberto koop ik voor 12,50 professionele verf en waterstofperoxide en daar doe ik 4 verfbeurten mee. Mijn Roberto is een schat, soms (als-ie tijd heeft) verft hij het à gratis. Altijd koffie en een gezellige babbel. Ik breng de zoetkauw af en toe een lekker toetje. Hij is gul met flessen speciale shampoo.
De leerlingen van de kappersschool hebben zich voor 10, 00 Euro uit mogen leven op mijn haardos. Of tja, eigenlijk niet de leerlingen, maar de Russische kappersjuf. Wat wil nu het geval, die mevrouw heeft weinig geduld met haar leerlingen. Dus na 2 minuutjes aanzien en in stilte lijden, pakt ze de schaar over en maakt het zelf maar af om vervolgens alleen het föhnen over te laten aan de studenten. Hihihi....aan mijn haar geen polonaise. Ik loop quasi nonchalant de zaak voorbij om te spieken of Juf aanwezig is. Zie ik haar staan, en is de toko leeg, dan vat ik de koe bij de horens, en duik ik naar binnen.
Ook heeft een nieuwe weegschaal zijn intrede gedaan. A) De oude was een glazen geval, met butsen en gutsen. B) Ik had ernstige aanwijzingen die mij deden twijfelen over het correct functioneren van het ding. Ik bedoel, in 1 dag 4,8 kilo aankomen lijkt me toch vrij onwaarschijnlijk! Zoals vele andere vrouwen die met regelmaat op de weegschaal staan, sta ik sowieso in dubio over de waarheidsgetrouwheid van dit martelwerktuig. Nu zijn er geen excuses meer te vinden, er moet minstens 10 kilo af. (En wel nu! Meteen!)
Een ellendige bijwerking van het bijna 40 zijn, is dat de kilootjes er niet meer afvliegen zoals op 20-jarige leeftijd. Was het in de goeie ouwe tijd voldoende een maandje niet te snacken om het overtollige vet te verdrijven, nu heb ik een regelrecht dieet nodig. En de twijfels slaan toe. Sonjabakkeren, low-carb, low-fat...shit, het is net als een schap met tandpasta in de supermarkt: Door de bomen zie je het bos niet meer! En dan het resultaat...gefrustreerd vreet ik me een weg door schalen salade met een theelepeltje olijf-olie, komen de komkommerschijfjes me de neus uit en leef ik van het ene "eetmoment" naar het andere. Sta ik op die weegschaal na een week afzien (lijkt een maand), is het resultaat 0,2 Kg. eraf!! Die weegschaal begrijpt mij niet. In mijn belevingswereld hadden er minstens 2 Kg. af moeten zijn! Maar goed, wil ik niet een compleet nieuwe zomer-garderobe aan te hoeven schaffen, dan zullen er toch wat kilootjes af moeten. Dus...vooruit met de geit!
In de planning zitten nog: gezichtsfrutseltjes (scubje, maskertje, rimpels wegwerken), ontharen (whahahaha!!) en smeerseltjes. Geloof me, over een maandje ben ik onherkenbaar!

Voorjaarsblues

Ben ik de donkere maanden "dipje-vrij" doorgekomen, lijk ik last te hebben van voorjaars-vermoeidheid. Mijn tomeloze energie, creatieve uitbarstingen en wilde plannen lijken plaats gemaakt te hebben voor een semi-comateuze vegetatieve staat. Ik breng mijn dagen zuchtend en steunend door, zoekend naar de dappere zonnestralen die dit ongemak zouden kunnen verhelpen. Want ik weet het zeker, een beetje zonneschijn, aangename temperatuur en korte mouwen doen wonderen voor mijn psychische gesteldheid!
Ik heb behoefte aan barbecueën en picknicken. Aan geurend gras en bloeiende bloemen. Lange wandelingen en luierend wolken bestuderen. En waarom niet, warm zand door mijn vingers en een ruisende branding.
Het beetje zon dat zijn best doet mijn oude (brildragende) lichaam te verwarmen worden tegen gehouden door de as van een vulkaan die zo nodig roet in het eten moet gooien. De balkon-moestuin laat weinig vooruitgang zien door gebrek aan zonne-energie. Kortom, alle ingrediënten voor de voorjaarsblues zijn aanwezig. Zelfs de kracht om mijzelf de spreekwoordelijke trap onder mijn reet te geven ontbreekt...
Vandaag dus maar een dagje aansuffen. Mocht het zonnetje alsnog doorbreken, dan wurm ik mijn ligstoeltje tussen de courgette-planten en ga ik als een koudbloedig reptielebeest alle energie en warmte van de zon in me opnemen.
Ik weet het zeker, het beste medicijn voor een geestelijke voorjaars-recessie is zonneschijn!!

Verval...

Dat het verouderingsproces een spurt heeft genomen die ik niet langer bij kan benen, was al duidelijk. Vandaag het toppunt.....

Ik loop al een tijd rond met onverklaarbare hoofdpijntjes. Hoofdpijn is zeer vervelend, maar met zo'n lekkere roze bink, valt het goed te verdragen. Toch vond de huisarts (die ik om héél andere redenen aan de telefoon had) het verstandig om toch maar eventjes de oogjes te laten controleren. Na mijn lieftallig hoofdje in diverse martelwerktuigen te hebben gestopt, was het oordeel al snel geveld.....ik moet aan de bril. Dus maar meteen de koe bij de hoorns gevat, en gebruik gemaakt van een leuke aanbieding (tweede bril gratis). De verzekering doet de rest. Volgende week mag ik mijn nieuwe aanwinsten op gaan halen. Een leuk rood modelletje, en een zwart/wit gevalletje.....foto's volgen a.s.a.p.
Het huilen staat me ondertussen nader dan het lachen. De grote angst is natuurlijk om mét bril nog meer rimpels te ontdekken!!!!

De Grote Renovatie

Zoals gemeld na mijn Efteling-avontuur, ben ik me akelig bewust aan het worden van het feit dat ik oud(er) aan het worden ben. Ik heb erg hard mijn best gedaan alle voor de hand liggende tekenen te negeren, maar er is geen ontsnappen aan. Het is een onomkeerbaar natuurlijk proces dat geen halt toe te roepen valt. Geen crème die de rimpels stopt, geen lotion die de grijze haren doet verdwijnen, geen pilletje die de verloren jaren doet herleven. Nu kan ik me erg "Zen" neerleggen bij dit feit, en mijn jaren met charme dragen, maar ja, zo zit ik niet in elkaar. Dus heb ik me de laatste dagen erg on-Zen kritisch bestudeerd. De conclusie: Ik heb mijzelf wel erg laten gaan de laatste maanden, en het resultaat laat zich dan ook zien. Kijk, de jaren kan ik niet stoppen, maar het is natuurlijk niet nodig er OUDER uit te zien dan de 39 jaren die ik tel. Door het drukke bestaan van de laatste tijd, is er flink wat quality time voor me, myself and I bij in geschoten! Mijn broeken zitten eng strak, mijn kapsel heeft een grote onderhoudsbeurt nodig, mijn huid lijkt op een door chloor gebleekte poetsdoek en ik heb meer "zitvlees" dan me lief is.
Tijd voor een grote beurt dus! De weegschaal (die ik hard heb moeten zoeken) vertelt me dat er toch echt zo'n kilootje of 10 af moet (oooeeeps!!! Dat verklaart de strakke broeken!) De spiegel laat een beginnende onderkin (!?!?!?!) zien. Mijn kuiten zien er uit als behaard perkament en de eeltknobbels komen door mijn sokken heen. 

Eventjes dus wat plaats maken in mijn hectische bestaan om wat tijd en moeite in mijzelf te gaan investeren. En dat stel ik niet niet uit tot morgen, nee, NU! (Want ik wil altijd alles nu, en wel meteen en het liefst gisteren al)
Naast het Extreem Konsuminder-plan (wat overigens uitstekend verloopt), gaat nu ook De Grote Renovatie van start. Nu mezelf nog van de bank af hijsen.....