De Tandenfee.

Hoe het verder ging...??? Nou.....Auw!!! Ik kon dus terecht bij een Een Tandenfee in een gehucht hier boel veuls kilometers vandaan. Het was een dreutel van ongeveer anderhalve meter met extreem vrouwelijke trekjes en platina(ge)blond(eerd) haar, wat natuurlijk geen probleem is, maar ja, hij was dan ook nog eens tandarts. En wel een heel fanatieke. Hij keek, en concludeerde dat de losse helft er uit moest. Op mijn vraag of-ie het ding niet kon plakken, moest-ie hard lachen. Ik niet.... Prikje hier, prikje daar. Ik zeg: "Geeft 'r maar eentje extra hoor!!" Moest-ie ook al om lachen. Ik niet.... En toen kwam er een tang aan te pas. Na wat gewroet en gepulk kwam er een halve kies uit mijn mond. Hij blij. Ik niet.... Toen ging De Tandenfee het boeltje glad maken (want ja een mond vol kies met haken en ogen is ook geen pretje), en vond dat hij er klaar mee was. Ik voorlopig nog niet.... Want er moeten nog verschillende afspraken gaan volgen met mijn eigen tandarts alvorens ik weer met een hele kies het leven door kan gaan. Gelukkig is de achterste helft van de kies verdwenen, en loop ik niet voor Jan met de Korte Achternaam rond. Naarmate de prikjes uitgewerkt raakte, werd ik een steeds minder vrolijk. De Tandenfee heeft een puntje laten zitten die hij waarschijnlijk niet heeft gezien, maar ik wel voel. Dus liggen mijn wang en tong tot bloedens toe open (Tja had ik niet in de gaten vanwege die prikjes hè...) Om nu weer een expeditie te ondernemen richting De Tandenfee, vind ik een beetje overdreven. De ochtend waarop mijn eigen tandarts zij werkzaamheden weer hervat, lig ik in mijn slaapzak voor te deur te bivakkeren om de schade te laten herstellen. Tot die tijd doe ik het wel met een halve kies, met puntje....

PS. Het stuk kies zit veilig opgeborgen in mijn tas. Mocht-ie er alsnog aangeplakt kunnen worden.... ;)