Huizen

Nou Dames, ze zijn streng hier in het Brabantse Gehucht hoor! Maar goed, ik sta ingeschreven, weliswaar ben ik 4,5 jaar aan punten kwijt, maar ik mag nu mee doen met "De Loting".
Het gezegde: 'Wie niet gelukkig is in de liefde, is gelukkig in het spel' gaat voor mij helaas niet op. M.u.v. de prachtige Give Away, ben ik normaal gesproken niet snel een gelukkige winnaar. Maar wie niet waagt, wie niet wint en wie niet poept, wie niet met z'n billen in de brandnetels komt hè Floor ;-P.
Dus gaat U vooral door met het branden van kaarsjes, het prevelen van schietgebedjes of het opdreunen van positieve mantra's. Wie weet, kan ik over niet al te lange tijd ook een verhuisbericht plaatsen!

Ondanks het feit dat mijn (huur)appartement erg klein is, is het de veilige thuishaven voor mij en mijn Uk. Voordat ik hier terecht kwam, ben ik 3 jaar tijd wel 9 keer verhuist. Heen en weer tussen het buitenland en Nederland. Van mijn mijn prachtige giga-appartement (en buiten-huis-boerderij) in Italië naar mijn Barbie-appartement in het Brabantse. (En ja, U hoort het goed, een beetje pijn doet het wel hoor!) Maar er is geen plek op de wereld waar ik mijzelf zo veilig voel als hier.

- Attentie: Nu volgt er een hoog Drama-Gehalte. Wie daar geen zin in heeft tijdens de vakantie....hoppa...doorklikken!!! -

De laatste maanden in het buitenland waren een regelrechte nachtmerrie. De rechter had besloten dat Ex 1 de sleutels van het huis in moest leveren, wat hij ook braaf heeft gedaan, alleen niet allemaal. En toen ik dat kenbaar heb gemaakt aan de rechter, was hij eerder bereid Ex te geloven dan mij. Dat leverde enorm vervelende situaties op. Ex die om 3 uur 's nachts in mijn slaapkamer stond, alle waardevolle spullen weg uit de kluis, vechtpartijen.... Die laatste maanden heb ik uit angst met een mes onder mijn kussen geslapen (Als het me al lukte om te slapen) Totdat ik weg ben gevlucht naar Nederland, wat achteraf de domste beslissing van mijn leven is geweest aangezien het me mijn oudste dochter heeft gekost.

Maar goed, toen kreeg ik dit huisje toegewezen via een urgentie-procedure. En het is mijn heiligdom. Hier gelden mijn regels, alleen vriendin J. heeft een extra sleutel. Dit is mijn toevluchtsoord waar Uk en ik onszelf kunnen zijn. Het is een ratjeplan qua inrichting, omdat ik hier met niets aan kwam en alles aan moest pakken wat er op mijn weg kwam. Maar het is MIJN plekje.

Aan de ene kant zal het pijn doen dit kleine plekje op de wereld te verlaten. Aan de andere kant smacht ik naar Ruimte. Dus Dames, kruis Uw vingers.... ik zal jullie op de hoogte blijven houden van het hele gebeuren.