Enkele tientallen meters naast mijn appartement staat een groot bejaardenhuis. En nog wat meters verderop is de Kerk. Een uitvaart, een rouwstoet richting Kerk en de bijbehorende lijkwagens zijn hier een frequent zicht in het straatbeeld. Net als leegstaande kamertjes in de bejaardenflat. Facts of life, waar ik me soms een beetje triest bij kan voelen.
Terwijl Uk en ik gisteren richting centrum lopen, staat een rouwstoet vast in de smalle straatjes. De deur van de lijkwagen staat open en een oude vrouw leunt naar buiten steunend op haar wandelstok. Wie de overledene ook is, zij straalt pijn uit. Haar verdriet is ingetogen, maar bijna tastbaar. Zonder geluid te maken huilt ze, terwijl familieleden staan te ruziën met de vrachtwagenchauffeur die aan het lossen is. Aan de andere kant van de auto, staan twee mannen een sigaretje te roken. In de file die achter de stoet staat, hebben mensen zelfs het lef te toeteren.
Dan trekt Uk haar handje uit de mijne, en huppelt naar de mevrouw en haar verdriet. Uk legt haar hand op de knie van de vrouw en zegt: "Niet huilen, het sonnetje schijnt...!!" De vrouw geeft Uk een aai over haar wang en glimlacht.
Nu heb ik zo'n emo-momentje al eens eerder beleefd met Ukkepuk, en iedere keer weer ben ik onder de indruk over de kracht dat een onbevangen kind heeft.
Veel volwassenen kunnen nog wat leren van een kind.
BeantwoordenVerwijderenAch, wat een bijzonder moment. Mooi dat jouw Uk de vrouw zag.
BeantwoordenVerwijderenWat een lieverd, die uk van jou :)
BeantwoordenVerwijderenWat lief!
BeantwoordenVerwijderenDie uk van jou is heel bijzonder..........MAM;-)
BeantwoordenVerwijderenzo moeder zo dochter?? zo was het toch???
BeantwoordenVerwijderenX
Wat een schatje,...dat heeft ze vast van jouw!! liefs van mij...xxx...
BeantwoordenVerwijderenWat ontzettend mooi dat jouw lieve Uk de mevrouw zag en haar troostte terwijl de wereld er omheen het veel te druk had met onbenullige dingen. Een dikke knuf voor jouw meisje en voor de trotse mama die haar zo begeleidt!! Hoe bijzonder...
BeantwoordenVerwijderenWat een mooi moment maakte jouw kleine Uk daar even. En oh, het ongeduld van volwassenen. Daar kan ik nou zo verdrietig van worden.
BeantwoordenVerwijderenAch, wat zal die vrouw even een heerlijk gevoel hebben gehad.
BeantwoordenVerwijderenEn daar kunnen heel veel volwassenen nog een voorbeeld aan nemen.
*slik* Ach, wat lief van jouw Uk! Bijzonder dat het haar opvalt dat de vrouw verdriet heeft...
BeantwoordenVerwijderenWat lief, een moment dat deze mevrouw waarschijnlijk altijd bij zal blijven. Kinderen zijn in staat de scherpe randjes van sommige momenten af te halen en je te laten (glim)lachen, ongeacht de omstandigheden ...
BeantwoordenVerwijderenIk hoor mijn jongens -toen 5 en 3- nog zingen tijdens de begrafenis van mijn vader: 'Een, twee, in de maat, anders wordt de juffrouw kwaad!' Ze huppelden langs de kist, allebei een lint in hun handen dat verbonden was met de kist, hun manier om mijn vader te dragen. Een beeld dat me altijd bij zal blijven; me ook nu nog een glimlach ontlokt.
ééntje uit duizend heb je daar - knuffeldeknuf -
BeantwoordenVerwijderenWauw ... wat een uk!
BeantwoordenVerwijderen