Voorjaarsblues

Ben ik de donkere maanden "dipje-vrij" doorgekomen, lijk ik last te hebben van voorjaars-vermoeidheid. Mijn tomeloze energie, creatieve uitbarstingen en wilde plannen lijken plaats gemaakt te hebben voor een semi-comateuze vegetatieve staat. Ik breng mijn dagen zuchtend en steunend door, zoekend naar de dappere zonnestralen die dit ongemak zouden kunnen verhelpen. Want ik weet het zeker, een beetje zonneschijn, aangename temperatuur en korte mouwen doen wonderen voor mijn psychische gesteldheid!
Ik heb behoefte aan barbecueën en picknicken. Aan geurend gras en bloeiende bloemen. Lange wandelingen en luierend wolken bestuderen. En waarom niet, warm zand door mijn vingers en een ruisende branding.
Het beetje zon dat zijn best doet mijn oude (brildragende) lichaam te verwarmen worden tegen gehouden door de as van een vulkaan die zo nodig roet in het eten moet gooien. De balkon-moestuin laat weinig vooruitgang zien door gebrek aan zonne-energie. Kortom, alle ingrediënten voor de voorjaarsblues zijn aanwezig. Zelfs de kracht om mijzelf de spreekwoordelijke trap onder mijn reet te geven ontbreekt...
Vandaag dus maar een dagje aansuffen. Mocht het zonnetje alsnog doorbreken, dan wurm ik mijn ligstoeltje tussen de courgette-planten en ga ik als een koudbloedig reptielebeest alle energie en warmte van de zon in me opnemen.
Ik weet het zeker, het beste medicijn voor een geestelijke voorjaars-recessie is zonneschijn!!