De Wereld een Ketsebal

Ik zie de wereld vandaag aan voor "unnuh Ketstebal". Voor de niet-Brabanders onder ons: Ik ben doorgedraaid, doorgeflipt, lijd aan een chronische slaap-achterstand, loop op mijn laatste loodjes... Zelfs een overdosis aan ochtend-cafeïne helpt niet meer....

Gisteren de 13-jarige op het vliegtuig gezet richting ouders en dat mag dan erg simpel klinken, wel Dames, dat was het dus niet!!! Het was een hele onderneming, die de ganse dag, avond en gedeelte van de nacht heeft ingenomen. Natúúrlijk stonden er ellenlange files. Natúúrlijk had het vliegtuig een mega-vertraging. Natúúrlijk raakte het schatje haar tas kwijt op het vliegveld (ja, ja....compleet met ID) Natúúrlijk was het meissie he.le.maal hyper-de-pieper, en sloeg dat, natúúrlijk, over op mijn Uk (die ik, bij nader inzien, beter bij Zusje had kunnen droppen)
Bij thuiskomst in Huize Vriendin, had de hond zijn ongenoegen eruit gescheten, en de kat vond het nodig her en der wat haarballen te deponeren. En dat alles op een zeer laat tijdstip. En ik liep zodanig te tollen van de slaap, dat ik het zonder te morren heb opgeruimd, en dat wil wat zeggen!!!
Vanochtend was Uk (natúúrlijk) om 6 uur in den morgenuren, klaarwakker, stond ik 2 uurtjes later al bij de supermarkt alwaar ik gedachteloos wat spullen in de kar heb geflikkerd (Wat moet ik in vredesnaam met 3 pakken hagelslag?!?!?!)
Eindelijk thuis, dacht ik eventjes achterstallige pc-dingetjes af te werken, maar bij het zien van 72(!!!!) mailtjes in mijn in-box, is de moed definitief verdwenen.
Ik tel de minuten af om het kleine mensje met goed fatsoen op bed te kunnen gooien. (Slaapie-slaapie doen schatje??? Alsjeblief schatje, bedje liggen???) Jammer genoeg krijg ik nog steeds een verontwaardigd: "Ikke wakkuuuh!!!!" te horen.
De deurbel staat al uit, net als mobieltjes 1 en 2 en de stekker is uit de vaste telefoon getrokken. Nu is het wachten op het startsein, of beter gezegd, het slaapsein.