Kort, Heeeeel Kort Lontje....

Vandaag heb ik ze allemaal afgewerkt, Ma, Zus en Zwager, Pa en Vriendin. 9 van de 10 keer heb ik bolle lol, zie er de humor van in en vermaak ik me wel. Maar er is altijd die éne keer dat het niet gaat zoals het hoort.
En dat was dus vandaag....
De dag begon al slecht, de koffie was op (een errug, errug slechte start dus). Vervolgens liet ik alles uit mijn handen kletteren, stootte tenen en ellebogen tegen alles wat los en vast zat, en zat er een fikse hoofdpijn aan te komen. In de (leen)auto van vriendin werd Uk strontvervelend, zo erg, dat ik ben gestopt om eens flink uit mijn voegen te barsten.
Zus was niet op de afgesproken plek en 20 minuten te laat (en die 20 minuten duurden errug lang met een krijsend kind in het zitje) Toen zus eindelijk op kwam dagen, was haar eerste reactie: "Wa ziede Gij eruit zeggg!!!" "Bende moe soms?" (Ik moe? Nee hoor! Fris, Fit en Fruitig, dat zie je toch Kreng!)
Ma vond twee kleinkinderen toch wel vermoeiend en begon te zeiken over mijn oudste dochter (lees=verwijten naar mijn hoofd te slingeren) En als het lontje dan al kort is, en je begint over mijn oudste Uk, tja, dan kan ik nog wel eens fel uit de hoek komen, want de keren dat we (mijn familie en ik) elkaar gezien hebben in die 18 jaar buitenland, zijn op één hand te tellen. Nou ja, er zit zoveel verleden achter, en er borrelen op zo'n moment aardig wat jaartjes ellende, als ik er dat uit zou gooien, zou het hek van de dam zijn.
Op na de volgende martelgang (ja, ja...de sfeer zat er al goed in..!!!) Richting Vader met de hele bups. In een nieuw huis, met een compleet nieuwe inrichting een 2-jarige loslaten, ervaar ik als erg stress-vol. Kind gefrustreerd, ik gefrustreerd en vriendin van Pa nog meer gefrustreerd, want O Tjemig Zeg!!! Kleine Uk nieste....!!! En wat nou als de Baby-Born ook ziek werd zo'n twee dagen voor vertrek naar vakantieland????
Nog een aardig portie opvoedkundige tips van Vader aan moeten horen (toch knap voor een man met 9 kinderen, waarvan hij er niet eentje tot aan de pubertijd heeft grootgebracht) en toen was ik het aardig zat aan het worden.
Bij terugkomst op het vertrekpunt (Huis van Zus) scheen (volgens Zus) mijn (leen)hond de kater van Zus de stuipen op het lijf gejaagd te hebben en werd er een hysterische zoektocht georganiseerd. Na een uur bleek het beest gewoon braaf in huis te zitten.

Eenmaal thuis, hoppa, Uk naar bed en ma onder de douche. Een blik in de spiegel leert mij dat ik wederom puisten op mijn gezicht aan het kweken ben, en toen heb ik maar eens diep gezucht....
Het ligt niet aan mij!!!! Het is de PMS!!!!!!