Hersenloos

Vandaag had ik dus last van hersenloosheid. Iedere vrouw kent het wel, mannen schijnen er over het algemeen minder last van te hebben. Inkomende informatie krijgt een verkeerd plekje, en valt niet meer op te roepen. Doelloos dolen door het huis. Leegte op de plek die normaal gesproken overvol zit. Gedachten die van hot naar her vliegen.

Het begon al met de eerste bak koffie. Vol overtuiging nam ik een slok, en het bleek slootwater te zijn. Geen nieuwe pad in de s.enseo gestopt. En ook het tweede bakkie ging mis....Hersenloosheid. Ukkie naar kinderdagverblijf gesjeesd, op naar projekt 1. Op de fiets. En daar word ik niet vrolijk van. Dat weet U. En daar stond ik voor een dichte deur met een pijnlijke kont. Vanwege de vakantie gesloten. Ten tijde van de mededeling dat ik 2 weken afwezig zou zijn, werd er gezegd dat het 'problematisch' zou kunnen uit pakken bij de cliënten vanwege de 'continuïteit' van het 'groepsproces'. Diezelfde continuïteit hoeft niet langer een probleem te zijn, als de verantwoordelijke Dame haar billen wilt parkeren aan de Spaanse kust. En in mijn hersenloze staat werd ik niet eens boos.

Maar goed, daar stond ik dan. Met pijnlijke billen, hersenloos te wezen. Terug fietsen zat er nog eventjes niet in. Dus heb ik mezelf laten zakken op een bankje. En daar zag ik de gebroeders en gezusters Kuiken. 3 Haantjes en 2 Hennetjes. En 2 verkruimelde koffiekoekjes in een overvolle handtas. Terwijl de familie genoot van de onverwachte maaltijd, bedacht ik me dat: A) een L.exus een mooie auto is. B) de eieren mijn neus uit komen. C) bruin/wit mij meer ligt dan zwart/wit. D) Willem-Alexander écht lelijk is.
Toen de kuikens keurig één voor één hun cloaca leegde voor mijn neus, filosofeerde ik over: A) de complexiteit van de menselijke psyche en B) het fenomeen hersenloosheid.
De kuikens genoten van gespetter en gespatter in een zandbad, en ik bedacht me, dat ik me maar eens met iets meer nuttigere zaken moest gaan bezig houden de rest van de dag.

Helaas laat de hersenloosheid niet zo maar verjagen, en fietste ik compleet de verkeerde kant op in een compleet automatisch breinloos modus. Pas na een kwartier, nadat mijn gedachten alle hoeken van het universum hadden gezien, besefte ik dat ik toch echt terug moest fietsen. What goes up, must come down... en daar dacht ik maar eens over na op de terugweg.

Ik zal U besparen wat de rest van deze hersenloze dag mij heeft gebracht. Het varieert van een vergeten laptop (kon ik weer terug fietsen, en daar word ik echt niet blij van!) tot het over het hoofd zien van mijn Uk in de speeltuin van het kinderdagverblijf. De arme dreumes stond "Mammmmaaaa" te schreeuwen, en ma struint gewoon langs haar heen, de school binnen.

Nu zit ik veilig op de bank, en Uk ligt al veilig in haar bedje. Een goeie die mij van mijn plaats af krijgt vanavond!!!