Jakko... Aangenaam...

Nee Dames, geen nieuwe lover, wees gerust.... Jakko is een papegaai met een verhaal die nu ruim een jaar ons leven deelt. Voordat U nu de dierenbescherming belt vanwege zijn belabberde uiterlijk, hij is nep, en ook het veren-verlies heeft een verhaal.

Zo tegen het einde van iedere zomer, bij het vallen van de eerste bladeren, wordt het startsein gegeven voor wat vervelende maanden. Buiten wordt het steeds vroeger donker, en mijn humeur verzwart mee. De aanloop naar de feestdagen en verjaardagen is een periode waarin het gemis van mijn oudste Uk extra voelbaar is. Maar in plaats als een lamgeslagen vogeltje heftig depressief op de bank te hangen, creëer ik nieuwe "projekten". Gedurende het jaar sla ik frutseldingetjes in, en ga ik op zoek naar nieuwe "hobbies". Puzzelen, breien, haken, kralen, 3-D kaarten, U kunt het zo gek niet bedenken of ik heb het tijdens de donkere maanden gedaan.
Maar ja, alleen is ook maar alleen....dus kreeg ik vorig jaar een niet zo verstandige ingeving die ik deelde met mijn zus: Een hond.... (Heb ik U al verteld dat mijn appartementje écht heuls veuls klein is? Vast wel!!) Mijn enthousiasme werd logischerwijze niet gedeeld door zus. Ik heb nl. de voorkeur voor hondjes formaat Mastino Napoletano.....
Ze heeft geprobeerd me een goudvis aan te smeren, eventueel een hamster, maar ik had mijn zinnen gezet op een hond. Toen ik na een week weer mijn gezonde verstand hervond (Ja, ik ben natuurlijk niet he.le.maal gestoord!!) heb ik het geintje (zussie knettergek maken) doorgezet. Weken lang heb ik haar gebombardeerd met wilde verhalen, de honden werden steeds groter en waakser. De zogenaamde depressie werd steeds heftiger en aangesmeerde schuldgevoel van zus werd steeds groter. (Wij zijn sadistisch aangelegd bij ons in de familie)
Zuchtend en steunend heb ik toegezegd van een hond af te zien, en er een papegaai op na te gaan houden...hetgeen niet praktisch is met 2 katten in huis (en mijn huisje is écht heuls veuls klein!!!)
Krijg ik een telefoontje van zus:

Zus (over-exited state): "Diaan!!!!!!!" "Ik heb een grote verrassing voor je!!!!!!" "Raadt eens.....?"
Ik (verbaasd): "Uuuuuuhh.....een....uuuhhhhh...." (Ik ben erg slecht in raden)
Zus: "Je wilde dit zoooooo graag!!!!"
Ik: "misschien een....uhhhhh......"
(Ondertussen hoor ik mijn kleine nichtje "Jakko....Jakko...." roepen en ook mijn zwager lijkt bere-entousiast.)
Zus: "We komen nu langs om hem te brengen hoor!!!" "Hij is echt, echt, echt leuk..."
(En toen begon het te dagen.... er zou een papegaai in huis komen. In een flits had ik visioenen van een fladderend beest en op hol geslagen katten. Op dat moment vervloekte ik mijzelf en het geintje dat ik zo ver had door gevoerd)
Ik (wanhopig): "Oooooh nee hè....."

Enfin, koffie klaargezet en maar moedeloos gaan zitten.....in mijn hoofd bleven de spookgedachten maar malen.
En toen kwamen ze aangezet, die zus, zwager en nichtje van me....met Jakko, de nep-papegaai.... Een pak van mijn hart, en mijn verdiende loon.

En waarom Jakko zijn veren verliest? Wel, diezelfde zus heeft mijn Ukje enorm laten schrikken door keihard "BOE" te roepen op het moment dat ze Jakko wilde aaien. Kind meteen fobisch naar alles wat fladdert. Om die angst kwijt te raken (arme Uk wilde niet eens meer langs de papegaai lopen) zeiden we iedere avond weltrusten tegen Jakko, steeds een beetje dichterbij. Daarna werd Jakko voorzichtig gekroeld. Nu is de angst van Uk weg, en Jakko begint kaal te worden.......