Attack of the bloodsucking aliens en Oranje

Vannacht werd ik wakker met het vreemde gevoel geobserveerd te worden. Na het licht aan te hebben gedaan, en het huis gecontroleerd te hebben, dacht ik dat mijn rijke fantasie mij parte speelde.
Maar vanochtend stond ik voor het voldongen feit, bloodsucking aliens hebben een bezoekje gebracht aan Huize Ratjeplan. Ik (gelukkig niet Uk) ben onderworpen aan lichamelijk onderzoek door deze wezens, en ik heb de littekens om dit te bewijzen: 4 stuks, alle 4 op mijn linker bovenbeen. Onderzoek naar vastzittend cellulitus?!?! Politiek links georiënteerde aliens?!?! Ik weet het niet, maar die muggenbulten jeuken flink! En dan gaan die radartjes in mijn hersentjes langzaam draaien (heb nog maar één bak koffie op) Waarom alleen links?? Nog specifieker: Waarom alleen mijn linker bovenbeen?? Dit kan mij dus even bezig houden hè, tot aan de tweede bak koffie dan.

En van de muggen schieten mijn hersenen naar de naderende verjaardag van Uk, onvermijdelijk verbonden met het EK van twee jaar geleden. Uk's papa was net bij mij ingetrokken omdat ik de laatste maanden van mijn zwangerschap werkelijk geen stap meer kon verzetten. Ik had zelf ijdele hoop dat het wel praktisch zou zijn geweest om hem dichtbij te hebben. De uitgerekende datum naderde, en zo ook het EK. De uitgerekende datum ging voorbij en het EK begon. Iedere "belangrijke" wedstrijd werd aangekondigd met de opmerking: 'Vanavond niet hè schat!' En er waren heel veel belangrijke wedstrijden blijkbaar. Terwijl Ex zat te stuiteren op de bank vanwege het voetbal, zat ik te stuiteren op diezelfde bank vanwege het uitblijven van de bevalling. En ik kan jullie zeggen dat wij niet stuiterden op hetzelfde ritme!! Ex verlangen naar "voetbal-maten", bierzuipen, wuppies, guppies en woepies, nam toe. En bij mij nam het de zin hem de deur uit te flikkeren toe. Gelukkig kwam Nederland niet erg ver, geloof ik, en diende Uk zich niet aan tijdens een wedstrijd. Ere wie ere toekomt, Ex was mijn steun en toeverlaat tijdens de bevalling.
Nu vind ik voetbal leuk, niet iedere wedstrijd, maar ik vind het niet erg om een goede wedstrijd te bekijken. Maar de gekte erom heen, nee, daar kan ik niet in mee gaan. Afgezien van de limonade-siroop van Ukkepuk, zul je hier niets oranjes vinden. Bengel, bongels, toeters en bellen, zijn aan mij niet besteed. Geen oranje kaas bij mij in huis, of oranje chips met een oranje dipsaus. Dit jaar doe ik het WK op mijn manier. En dat is zonder bier hijsende mannen in oranje oversized t-shirts. Ik ga af op het testosteron-gehalte van de mannetjes in de straat.
Dat werkt zo: Iedere luidruchtige schreeuw, gebracht door een toenemend testosteron-gehalte dat vrij komt tijdens het voetbal kijken door de heren, dat door de muren heen komt, of over de straat galmt, kan geïnterpreteerd worden door een getraind oor. Je hebt de: OOOOOOOOOOOOOAAAAAARRRGGGHHHH (= onverwachte kans gemist dus niet de moeite waard te zappen naar de wedstrijd, hoor de desillusie in de kreet) JA..JAJA..JAJAJA...OOOOOOOOOOHHHHH (= kans gemist te horen aan de ontbrekende climax, dus niet de moeite waard te zappen naar de wedstrijd) @%$&^@&^%#)($-)_)$8 (= kutscheids, altijd de schuld van de scheids) en dan hebben we nog de Orgasmische Vreugdekreet: JA..OH..JA..OOHHH...JAAAAAAAAAAAAWHOOOOOOOOOJAAAAAAA (= is goal voor Nederland, dus eventjes zappen, ben toch wel op tijd voor de replay die 20x herhaald wordt)
Zo ga ik dus het WK doorkomen, afgaand op de oerkreten van het mannelijk geslacht in de buurt.

En nu de tweede bak koffie op is, ga ik me maar eens nuttig maken....