Geboorte

Het onmogelijke tijdstip waarop ik zit te schrijven, geeft al aan dat er weer eens wat aan de hand is. Nee, ik lig niet wakker van de verkiezingen, noch weegt al het leed van de wereld op mijn schouders. Uk ligt gezond en wel in haar bedje, en zelf bezit ik ook een blakende gezondheid (mits de gebruikelijke ouderdoms-kwaaltjes zoals slaaprimpels die niet wegtrekken en na een uurtje toch "gewone" rimpels blijken te zijn)
Het feit wil dat ik zojuist een klein half-zusje erbij heb gekregen. Nee, die fles rosé is nog steeds dicht. Ik gebruik geen vreemde medicatie en mijn psychische gezondheid is helemaal ok. Het betreft ook daadwerkelijk een echt mensen-kind van vader's kant. Ik heb gewoon een pa die graag met jongere dames optrekt en om een of andere (voor mij) onbegrijpelijke reden, willen die dames graag kindjes van mijn vader. Overigens een zeer charmante man hoor! Dus mag ik morgen niet alleen voor de zoveelste keer naar de stembus, maar ook op kraambezoek om het zusje te bewonderen.
Zo heb ik inmiddels al 9 halve broeders en zusters van pa's zijde rondhuppelen op deze wereld, dus erg uitzonderlijk is deze situatie eigenlijk niet voor mij of mijn "volbloed" zus. Wij kijken inmiddels nergens meer van op waar het onze verwekker betreft!!! Niets is ons vreemd, niets kan ons verbazen...
Het is zo nu en dan alleen moeilijk uitleggen aan de buitenwereld.

Familie-dineetje: "Meneer, wat heeft U prachtige dochters"
"Ja hè, da's de oudste en dit is mijn vrouw" (de huidige is 2 jaar jonger dan ondergetekende)

Op stap met half-broertje: "Goh, ik wist niet dat je zwanger was"
"'T is mijn broertje" (op mijn 19de, bij de eerste mannelijke nakomeling)

Tegen Uk: "Kom hartje, gaan we op bezoek bij jouw tante" (die 2 jaar jonger is dan haar nichtje)

Pfffff......Ik word oud. Ik begin het vermoeiend te vinden.