Family-matters: Zaad der Twijfel

Het zal al wel opgevallen zijn dat ik niet uit een doorsnee familie kom. Als ik de hele situatie (inclusief de mijne)  zou uitleggen, zou ik waarschijnlijk dagen bezig zijn. Meer boekdelen dan een encyclopedie, meer afleveringen dan Dallas en Dynastie bij elkaar. Soms zou het erg dramatisch zijn, soms zou het broekpissend humoristisch zijn. Ik probeer zelf één ieder uit mijn zéér uitgebreide familie in zijn of haar waarde te laten, en de betrokken personen te accepteren zoals ze zijn, alles overgoten met een flinke dosis humor. En vooral niet al te hard mijn best doen het te begrijpen..

Het liefdesleven van pa geeft altijd wel stof tot wat afleiding in het leven, en heeft mij een mooie vriendschap opgeleverd met ex-vrouw nummertje 2. Destijds was ik 14 en zij was er 18 en we waren allebei erg naïef. Jaren na dato, ik geloof dat pa net van ex-vrouw 3 af was en ook van vriendin 3826390, hebben we een fijn contact. Zij is degene geweest die het vliegtuig heeft gepakt, en me letterlijk uit het buitenland terug naar Nederland heeft gesleept.

Het levert vooral veel humoristische situaties op. Voordat pa op de koffie komt, vraag ik hem meestal wie er mee komt, en wat de "verboden onderwerpen" zijn. Meestal krijg ik dan wat telefonische instructies. Maar het gebeurt natuurlijk met regelmaat van de klok dat zus en ik dat vergeten. Dan is het maar afwachten wat voor een hilarische scènes er ontstaan en wie hij meebrengt! Zelf stel ik me dan erg vaag op, maar zusje bezit over minder sociale vaardigheden, en heeft het hart op de tong. Gegarandeerd dat binnen 20 minuten de eerste foute opmerking valt. Nou, je voelt 'm al aankomen! Dan krijg je een soort van slapstick-achtige situaties waarin pa pogingen doet zich eruit te lullen, zus haar best doet het boeltje recht te breien, mijn ma (dus de eerste vrouw van pa, die is ook regelmatig aanwezig tijdens deze familie-bijeenkomsten) haar zegenen telt, en na afloop verzucht hoe blij ze toch is geweest met de scheiding. Partner-van-het-moment-van-pa kijkt dan verschrikt, zich afvragend in wat voor een gekkenhuis ze is belandt, mijn zwager vraagt zich na al die jaren ook nog hetzelfde af. De kleinkinderen vragen aandacht van "gekke" opa, bij eventuele andere visite zie ik de vraagtekens in hun ogen steeds groter worden. En ik loop rond alsof de hele situatie de normaalste zaak van de wereld is.

Na afloop van zo'n gezellig bezoekje is het natuurlijk tijd om alles tot in de puntjes te bespreken. Ellenlange telefoongesprekken met zus om de het zaakje te analyseren, waar wat nu precies fout ging, wat nu exact de "verkeerde" opmerking is geweest. Een telefoontje van pa, die met een lach bromt dat zijn oudste twee dochters, een "stelletje ouwehoerende mutsen" zijn. We betrekken er Ex 2 bij: "Moet je eens luisteren wat er nú weer is gebeurd" (Zij is ondertussen ook hertrouwd, en zeer gelukkig, maar kan nog steeds genieten van de wilde verhalen over pa, waarmee ook zij nog steeds een goed contact heeft) Ma zucht van verlichting als pa de deur uitstapt, en gaat met een kop koffie en een puzzelboekje genieten van haar welverdiende rust. De kleinkinderen trekken meestal de conclusie dat opa inderdaad goed gek is. En zo is en blijft het altijd een gezellige boel als pa langs komt.
Floor vroeg al of wij misschien dezelfde pa hadden, nou, ik heb altijd al een donkerbruin vermoeden gehad, dat ik niet de oudste ben! Een jaartje geleden, al ouwehoerend op een forum, klik ik een foto aan van een medeforumlid. Ik schrok me werkelijk het schompes! Ik zag mijzelf! Dus ik bel zus op en zeg haar al gillend de pc aan te zwengelen. Ik stuur de foto door en ook zus schrikt zich suf. Zwager wordt erbij gehaald, en ook hij denkt dat ik het ben. Nichtje ziet ook tante Diaan. Het was onmogelijk, maar de gelijkenis was echt treffend. Natuurlijk hebben we de foto opgeslagen, en pa (met partner van dat moment) er op aangesproken:

Zussen: "Pa...???!!! Heb jij ons soms iets uit te leggen??!!!"
Pa bromt: "Hoezo??"
Zussen: "Nou pa, we hebben een wat gegoogled, enne....weet jij zeker dat wij de eerste waren?"
Pa bromt: "Wa's da nou weer voor onzin!" (maar zijn ogen begonnen te flikkeren)
Zussen: "Pa....weet je het zeker? Dit zou het aangewezen moment zijn iets op te biechten, als er iets op te biechten valt...."
Pa bromt: "Je lult..."
Zussen: "Kijk pa, wat wij gevonden hebben....."
Zeer roodaangeslagen Pa: "Da ben jij Diaan..." (twijfel in stem)
Zussen: "Nee paps....Heb jij ons soms iets uit te leggen????"

Enfin, wij zussen schoten in een foute yoga-houding van het lachen en pa bleef door brommen over het feit dat we onze tijd maar eens beter moesten gaan gebruiken.
Maar toch, het Zaad der Twijfel is gezaaid.........