Over schulden.. een open boekje.

Per e-mail kreeg ik de vraag, hoe ik in en uit de schulden ben gekomen. En daar wil ik graag publiekelijk, via dit blog antwoord op geven, in de hoop dat iemand er iets aan heeft.

Dat ik in de schulden zou komen toen ik terug kwam naar Nederland, was te voorzien. Ik kwam op het vliegveld aan met welgeteld één koffer. 18 jaar leven in Italië is daar achtergebleven. Ex 2 kwam (te) snel in mijn leven, en daarmee zijn koffers vol problemen. Zonder te veel in het persoonlijke te willen duiken, en zonder al te veel de schuld bij een Ex neer te willen leggen (ik was er tenslotte zelf bij), slopen er meer uitgaven dan inkomsten binnen. Ik raakte zwanger, en kort daarna liep het compleet uit de klauwen met Ex. Alle drama's zal ik jullie besparen, maar ook financieel liep het in de soep. Toen ik hem lieflijk de deur heb gewezen, ben ik eens gaan kijken wat de schade was, en die was flink opgelopen. 

Ik ben eerst mijn huur, gas, licht en water gaan "veilig stellen" zodat ik me ervan kon verzekeren dat de eerste levensbehoeften (met een baby) aanwezig waren. Daarna ben ik alles wat extra was gaan elimineren (denk aan leesmappen, abonnementen) Vervolgens ben ik alles dat "minder" kon, ook gaan aanpassen, zoals tv, internet en telefonie. En heb ik een collectieve ziektekosten verzekering afgesloten bij de gemeente. Alle toeslagen van de belasting liet ik per maand binnen komen, omdat het geld nodig was om uit de schulden te komen.

Daarna ben ik mijn budget gaan vaststellen. Hier, hier en hier (en her en der nog wat) zie je ongeveer hoe ik dat heb aangepakt. In een notendop: mijn budget is 50,00 Euro per week voor boodschappen, luiers, verzorgingsproducten. Natuurlijk ben ik regelmatig op m'n bek gegaan, maar altijd weer vol goede moed begonnen. En natuurlijk zijn er onvoorziene uitgaven, die je weer een stapje terug laten doen. Ik zal heel eerlijk zijn: Het is niet altijd even leuk, soms zelfs ronduit frustrerend, maar ik heb het voor elkaar gekregen en zelfs eerder dan geplanned. Voor mij stond niet het tempo van schuldenvrij raken voorop, maar ik wilde vooral niets tekort doen aan mijn Uk. Ik heb altijd gezonde en verantwoorde maaltijden op de tafel kunnen zetten. Uk heeft altijd leuke, passende en schone kleding aan. Ik heb haar zelfs op peutermuziekles kunnen doen. Uitjes hebben we ook genoeg gehad, soms met sponsering van familie, maar ook daar heeft het ons niet aan ontbroken. 

Dat houd wel in dat ik andere zaken heb moeten inleveren. Ik ga niet uit, eet niet buiten de deur, geen bioscoop of theater enne...tja, ik loop niet echt met de laatste mode mee. Sla regelmatig uitnodigingen af omdat er simpelweg het geld niet is voor het treinkaartje.

Ben ik zielig, nou, ik dacht het niet!!! Want ik heb er een hele wijze levensles aan overgehouden en kan de zaken op verschillende manieren bekijken. Soms zit tevredenheid niet in een flatscreen tv (zou ik ook wel willen hebben hoor) maar in de glimlach van mijn dochter wanneer we de eenden gaan voeren.

Verder heb ik me suf gelezen aan onderwerpen over zaken waarop eventueel nog bezuinigd kon worden. En met behulp van de vele tips die op het WWW te vinden zijn, ben ik tot het gaatje gegaan.

Om te vermijden dat er nu lezers zijn, die ervan uit gaan dat ik voor mijn plezier van een uitkering rond kom,  dat is dus niet zo. Of ik terug kan stromen in de arbeidsmarkt? Nou, dat zit er, zeker op korte termijn, niet in. Zit ik de ganse dag op mijn luie reet? Absoluut niet! Ik kan en wil dat niet! Mijn enthousiasme en ervaring steek ik graag in vrijwillergsprojecten waar ik zelf achter sta. Met de gemeente, en geestelijke gezondsheidszorg, deel ik een fijn project om concreet hulp te bieden aan mensen met psychische stoornissen en verslavingsproblematiek. Wekelijks ben ik bezig voor de diverse beroepsverenigingen betreffende het Haags Kinderverdrag. Samen met een groep mensen is er een tweede voedselbank gekomen. Ik draai crisisdiensten voor bovengenoemde projecten, die bij tijd en wijlen flink wat energie van me vragen. En zo zijn er nog meer... Dat is mijn manier iets terug te doen voor de maatschappij, en mijn gevoel van eigenwaarde te koesteren.

Ga ik door met consuminderen? Zeer zeker, al is de druk nu van de ketel aan het raken. Mijn doel is om even terug naar Italië te gaan, en daar weer officieel een aanvraag te doen voor de omgang met mijn oudste Uk.

En reken maar dat dat gaat lukken!