Huishouden van Jan Steen

Een kleurig tafereeltje op dit moment hier in huis:

KinderKunst: Uk produceert op dit moment minstens 4 tekeningen per minuut (en ik heb ze allemaal bewonderd, opgehangen en uiteraard Uk geloofd om haar gevoel voor symmetrie)

KinderPoep: Uk produceert minstens 4 extreem stinkende, ranzige, gore poepluiers per dag. Het schatje heeft soms wat last van obstipatie, maar maakt dat weer goed door één keer in de zoveel tijd de ene poepbroek na de andere te creëren. (en ik jubel natuurlijk iedere keer wanneer ze aangeeft stront aan de kont te hebben, in de hoop dat dit het zinnelijkheids-proces stimuleert)

KleuterPubertijd: Een aantal keer per dag, word ik (en de buren) getrakteerd op een Zeer Dramatische Scène. Hoewel Uk zich zeer goed begrijpbaar kan maken in rustige toestand, is er op het moment dat ze de kolder in d'r kop heeft, geen land mee te bezeilen. Het liefst presteert ze het op de (buiten)draaitrap stil te gaan staan/liggen/hangen en iets ondefinieerbaars op te eisen. Wat weet ik niet. En jammer genoeg kan ik haar niet laten liggen en mijn reet omdraaien vanwege de gevaarlijke situatie.

KinderRotzooi: Pulk ik een sticker van de koelkast, heeft Uk alweer een glas siroop om gegooid. Dweil ik de siroop op, heeft ze het kattenvoer te pakken. Red ik de het voer van de katten, doet Uk haar best in het wasmasjien te klimmen. En dat de hele dag door... als ze wakker is. Als ze slaapt, kak ik ook in. Menschen, ik ben er bijna veertig!!!

KinderKleding: We zitten nu op zo'n 4 verschoningen per dag. Denk daarbij aan: KinderPoep, TekenKunst en SiroopGlazen.

Kinder-Wil-Is-Wet: "Ikke NU spelen" - "Ikke Nu kroelen" - "Ikke NU drinken" - "Ikke NU koekie" - "Ikke NU buiten"..........

Krijg ik zojuist een telefoontje van mijn Zusje. Terwijl ik bezig ben met: Uk aan tafel te houden, de gemorste melk af te doen, de logeer-hond van de op de grond geflikkerde etensresten weg te houden, een pan met pasta af probeer te gieten, Uk weer te vangen en bestraffend toe te spreken, de katten van tafel af te jagen vanwege de gemorste melk, een gierende Uk weer te pakken, de hond in de gang te stoppen samen met de katten, de saus door de pasta te roeren en Uk weer......
Enfin, ik vertelde Zusje dat ik haar later wel terug zou bellen omdat ik het nogal druk had.
Haar respons: "Druk? Jij? Waarmee dan?"...............................................................................

Uit m'n dippie..

"Ikke wakkuuuhhh" roept kleine Uk zodra ze haar oogjes open doet, tijdens het kraaien van de haan. En dan ben ik dus ook 'wakkuuuhhh'. Fris en fruitig vandaag. Mijn excuses voor mijn afwezigheid, maar ik was erg druk met mijzelf ernstig zielllluuggg te voelen. Een ongelukkige samenloop van omstandigheden. Vervelende familie, verdriet om mijn buddie en een toenemend gevoel van niet lekker in mijn vel zitten. Dus heb ik gisteren toegegeven aan een gigantische schranspartij, inclusief een pak chocolade-koekjes, zakken chips en wafels met slagroom uit een spuitbus. Heb zitten grienen bij 'Some Sad Songs'. Maar goed, ik ben erg goed getraind in het mijzelf trappen onder de kont te geven, en dat heb ik dan ook gedaan. De innerlijke computer is ge-reset, alle negatieve gedachten zijn met de wind weggewaaid en vrolijk gaan we weer verder waar we gebleven waren....

Bedankt voor alle lieve berichtjes (knuf Ida!!!).... Tja, het 'verliezen' van mijn maatje doet pijn. Het voelt verdomme als liefdesverdriet, maar dan met tranen over 'hoe-het-zou-kunnen-zijn' in plaats van tranen over 'hoe-het-was'. Ik geloof dat dat ene vonkje nooit is over geslagen uit angst datgene kwijt te raken wat onze vriendschap zo speciaal maakt. We hebben zelfs gesproken over samenwonen! Maar we zijn allebei gruwelijk romantisch, we hebben altijd gehoopt onze Grote Liefde te ontmoeten... Ik ben zielsgelukkig dat zijn ogen nu eindelijk stralen, ook al houdt dat in dat ik een stukje van hem kwijt zal raken. Tja..ik zie ons niet uitgebreid ons sex-leven (of het gebrek daar aan) bespreken met zijn vriendin erbij! Ik kan nooit meer, met enig goed fatsoen, op zijn schoot springen voor een Big Hug. We zijn een inhaalslag aan het maken. Het lijkt alsof de laatste onuitgesproken zaken in een rap tempo per sms moeten worden uitgewisseld. Ik wil dat hij ervoor gaat, al heb ik zo mijn twijfels (Is het afgunst? Of vrouwelijk instinct?) Maar ja, nog 10 dagen, en mijn G. wordt een eerbaar man!!

Voor wat betreft mijn Happy Family...wel, ze zijn in mijn ogen nog allemaal flink gestoord. Pappie-lief schijnt over een week of twee zijn kinders uit verschillende relaties bij elkaar te willen brengen voor een gezellig etentje. Whoehahahah!!! Mag ik effe in m'n broek pissen!!! Niet voor het samenzijn met mijn broeders en zusters hoor! Nee, het zijn de verschillende moeders waar Pa's nageslacht uit voort zijn gekomen! De meesten kunnen elkaars bloed wel drinken... Ik zie ze nu niet 'gezellieeee' met z'n allen rond de tafel zitten, te genieten van een chique etentje!! (Enne Floor...Mijn Pa doet een ook een Hummer!!!!!) Dit geweldig goede plan, heeft zo zijn weerslag op andere familie-leden. Met name Zusje zweet nu al hele peentjes. En onze moeder heeft al baldadig geroepen dat zij er ook wel bij wilt zijn. Zij heeft tenslotte de oudste rechten, vindt ze....!!!! Kortom, hilarisch telefoon-verkeer tussen Ex-en, Pa en gebroeders/ gezusters. En wie mag het allemaal regelen (lees: Wie is de idioot die zich in deze positie heeft gemanoeuvreerd vanwege haar 'open instelling') Juist, ikke...... Leest U over een week of twee in de krant: "Cat-fight uitgebroken in chique Brabantse tent", dan weet U al dat ik erbij was en mezelf een hernia heb gelachen!

Ukkie gaat als een twee-jarige speer door het leven. Wat moet de wereld toch prachtig mooi zijn op de ooghoogte van een dreumes!! Alles is een uitdaging waaraan getrokken moet worden, op gesprongen moet worden, ontdekt moet worden. Niets is veilig. Een wandelingetje van 10 minuten, loopt uit op een uur durende ontdekkingsreis. De stoeptegels moeten geteld worden. De grassprietjes moeten bestudeerd worden. De kleuren van de geparkeerde auto's moeten benoemd worden. En alles vergezeld met een lach en veel gezang. Iedere onschuldige voorbijganger krijgt een: "Hallllloooo" naar zijn donder gesmeten, en krijgt Uk niet snel genoeg een groet terug, dan heb je de poppen aan het dansen!! Parmant stapt ze op het slachtoffer af, trekt deze aan zijn of haar broek, en zegt (met een zeer geïrriteerd stemmetje) : "Heeej... Halllloooohoooo!!!!!" Duidelijke taal toch? Ook Uk kan niet tegen onbeschoftheid! (Heeft ze van papa hoor!!!)

Op het kinderdagverblijf krijg ik alleen maar lovende woorden over de ontwikkeling van Ukkepuk, en dan ben ik natuurlijk zo trots als een pauw zoals het een moederkloek betaamt. (Mag ook wel, dat is het recht dat je verwerft als moeder na 9 maanden zwangerschap en bijbehorende bevalling en alle rompslomp daarna) Vol trots kijk ik hoe mijn dochter de speeltuin terroriseert met haar 'Ikke doen!!!'. Geen angst voor knullen die twee koppen groter, en vijf jaar ouder zijn. Ze duwt ze uit (haar) weg, en beklimt vrolijk ieder attribuut. Om 's avonds 'Ikke kleine baby' te spelen. Dan is het eventjes knuffeltijd, maar vooral bedtijd.

Zo, nu eventjes bij-lezen en dan aan de slag op wat belooft, een zeer natte vrijdag te worden!!!

Afscheid...

Ik heb een maatje, een buddy, een soulmate. We kennen elkaar al jaren, en onze vriendschap heeft veel, heel veel doorstaan, ook al wonen we vele kilometers uit elkaar. Hij was mijn steun en toeverlaat ten tijde van de periode die ik heb doorgebracht met mijn oudste Uk in Nederland. Hij heeft het laatste jaar die ik samen met haar had, tot iets moois gemaakt. De gedachte om samen iets te beginnen, heeft meerdere malen door ons hoofd gespeeld. We waren perfect als stelletje...dezelfde ideeën, dezelfde humor, urenlange gesprekken. Maar dat ene stukje extra, was er simpelweg niet. Ik probeerde mijn leven weer op te pakken, en hij surfde van de ene uitzichtloze liefde, naar de andere. Altijd vol overtuiging, ook al zag ik vanaf het begin dat het niet klopte. Hij bleef in mijn ogen een single for life... En toen ontmoette hij P. Wederom hoteldebotel op een Brasiliaanse Dame van Oosterse afkomst... En het was goed raak!! Mijn eeuwige vrijgezelle maatje gaat samenwonen over twee weken. P. komt voorgoed naar Nederland, en trekt bij mijn stukje ziel in. En ik weet dat de zaken nu gaan veranderen.
De weinige keren dat wij afspreken met elkaar, doen we het ook goed. Kleine Uk gaat naar vriendin J., en mama gaat er een weekendje tussen uit. We delen een hotelkamer, en zelfs hetzelfde bed (waar we een melige film kijken, lange gesprekken hebben of slapen!!!!) Dat zijn "onze" weekends, waarin we de meest maffe dingen doen. Een gala-avond in een poepchique casino, wedstrijdjes Chunky Monkey eten of 4 uur achter elkaar bowlen. 'S nachts duiken we een shaormatent in om ons vol te stoppen met heul veuls knoflooksaus, en vervolgens ouwehoeren we tot de volgende ochtend. We kunnen uuuuuren op een terras zitten, hij is ook mijn shopmaatje (een man!!!), hij heeft de beste schouders om op uit te huilen, hij is de meest vriendelijke grote reus die ik ken. De manier waarop hij omging met oudste Uk, was geweldig. Tussen die twee was er meteen een hele sterke band. Hij heeft mij (onbewust) laten zien, dat-ie een goede vader zou zijn (al beweert-ie bij hoog en laag dat er nooit kleine G-tjes op deze aarde zullen lopen) Hij heeft mij een enorm stuk zelfvertrouwen gegeven. Na de klappen van Ex 1, schrok ik zelfs als de telefoon over ging. Maar G. heeft met veel geduld, gesprekken en oefeningen op de schietbaan, weer een sterk persoon van me gemaakt. Toen ik van de aardbodem moest verdwijnen, hebben hij en zijn vader 10 dagen lang gezocht naar ons in het buitenland. Één telefoontje, en ik weet dat hij er voor mij is. En dat geldt ook voor hem. Hij staat toe getroost te worden tijdens de moeilijke momenten in zijn leven. Een echte man, met emoties, goh, wat wil je nog meer!
Ach, het zal nog wel gezellig zijn met hem en zijn nieuwe vriendin. Maar het zal nooit meer zijn zoals het was. En daar zit ik nu tranen met tuiten om te janken.... Ik voel me triestig.... We sms-en elkaar suf, hij met enige twijfel, ik met (onoprechte) pep-talk, want het zal nooit meer hetzelfde zijn. En we weten het allebei.

happy family

Na een paar dagen "Happy Family", kan ik U vertellen dat mijn buik weer vol zit. Het is vreemd hoe relaties binnen één familie kunnen veranderen. Ik geloof dat mijn moeder me op dit moment dichterbij staat, dan dat ze in de afgelopen 10 jaar ooit heeft gestaan. En Pa...tja, dat is en blijft een vreemde man. Het onderwerp van gesprek tijdens zijn verjaardag waren zijn laatste wensen. En die zijn, geheel in overeenkomst met zijn karakter, niet conventioneel! Reden genoeg om een T.ena-Lady vol te pissen van het lachen, en een leuk kansje om partner-met-baby op de kast te jagen. De vakantie heeft Zusje geen goed gedaan, ze heeft exact hetzelfde chagrijnige hoofd en fratsen als haar man. En als ik ergens een schurfthekel aan heb, dan zijn het wel smoelwerken die op een kinderachtige manier hun ontevredenheid uiten. Bah...'Ik heb het niet maar mijn zin, en de hele wereld mag dat weten'..... Jakkes!
Maar het zit er weer op voorlopig! Ik denk dat ik de komende 4 weken "familie-vrij" door het leven kan gaan. De rust zal wederkeren. Vriendelijk, doch beslist heb ik de aanbieding afgeslagen om gebruik te maken van de caravan van zus. Er werden naar mijn smaak iets te veel voorwaarden gesteld aan mijn verblijf in hun paleisje. De opdracht: 'drie keer per dag stofzuigen', was me net iets te veel van het goede. Zoals je de caravan aan mij afgeeft, zo zul je hem ook terug krijgen, keurig netjes, met al het respect dat ik heb voor andermans eigendommen. Na de aanbevelingen: om de dag de ramen zemen, er voor zorgen dat er geen zand in het paleisje komt, en ervoor te zorgen dat de caravan niet nat gespetterd wordt door Uk, zakte de moet mij in de schoenen. Laat maar zitten!!! Ik ga picknicken met Uk. Of naar het strandje alwaar ze een berg met zand op mag scheppen, om thuis te deponeren. Het badje staat nog op het balkon, en we gaan een watergevecht houden. En we gaan met de oppas-hond een lange boswandeling maken met Jip en Janneke regenlaarzen aan.
Nu moet ik eerlijk zijn. Na wat dagen te hebben doorgebracht met mijn Zusje, word ik altijd erg rebels. Ik heb een dagje detoxen nodig! Uk is op dit moment ongewassen met klei en vingerverf bezig. De boeken die we vanochtend uitgebreid hebben liggen lezen op de bank, slingeren in het rond. En we hebben samen het ontbijt klaar gemaakt, dus de pindakaas plakt aan de keukenkastjes. Maar..who cares!! Wij gaan deze zondag zalig niets doen! (Of alleen datgene doen, waar we zin in hebben!)

Grab my bags and just go!!! + poep- update

Vorige week heb ik, na een maand frustraties, de weegschaal de deur uitgeknikkerd. En ik heb besloten (voorlopig) geen nieuw exemplaar aan te schaffen. En omdat de afgelopen dagen gevuld waren met zeer zware lichamelijke arbeid, was het geen goed idee een weekje te reinigen. Het risico om met een appelflauwte gestrekt te eindigen tussen de gevulde verhuisdozen, was me iets te groot. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat er een flink aantal kilo's af mag. Niet zo zeer vanwege esthetische redenen (al is dat mooi meegenomen!) maar voornamelijk vanwege gezondheids-redenen. Dus ga ik wederom aan de slag. Een weekje reiniging, waarvan de eerste drie dagen vloeibaar. Klinkt als een enorme opgave, maar ik ben het gewend. Een gewoonte die ik heb opgepikt in Italië, en waar ik veel baat bij heb. Na een week ziet de huid er fantastisch uit, en heeft mijn energie-peil een giga-boost gekregen. Na dat weekje, stap ik over op eiwitrijk/koolhydraat-arm. En tegen die tijd zien we wel of er een nieuwe weegschaal in huis komt!

Verder is mijn staking officieel over.... Pa en partner (die van de baby) zijn net weer uit elkaar, Zusje weet het nog niet, maar daar zal snel verandering in komen want zaterdag moeten we gezellig Pa's verjaardag vieren. Om het geheel compleet te maken, kan ik diezelfde dag vriendin J. met gezin naar A'dam rijden vanwege een snoepreisje (dan terugsjezen naar restaurant voor een prettig samenzijn met mijn eigen familie) Gisterenavond een eerste telefonische crisisdienst gedraaid tussen de volle dozen in, morgen een dubbele afspraak bij de tandarts, en vrijdag een uitje naar de Zoo (weer zo'n geweldig familie-uitje, maar deze keer met Ma) En ik heb er zóóóóó geen zin in!!!

Ik overweeg serieus mijn boeltje te pakken en met de noorderzon te vertrekken richting een zonnig oord, of in ieder geval een plek waar het niet regent in Augustus.... Wie gaat er mee?

Even een ps-je (speciaal voor Valhalla):

Ik heb verschillende "recepten" voor darm-en/of leverreiniging. Ligt eraan welk doel je wilt bereiken, en welk deel van je darmen je extra wilt reinigen en hoe "intens" je de dagen wilt maken. Allereerst sla je een hoeveelheid bitterzout (magnesiumsulfaat) in (bij Reform-zaken te krijgen). Deze keer een milde vorm (de diepe reiniging doe ik het liefst in de herfst en lente) Dag 1: licht ontbijt, zonder vetten (bv rijstewafel met fruit) daarna niets meer tot aan de avond. Ik drink alleen water met suikervrije siroop, maar je mag ook verse fruit en groentesap drinken. Vlak voordat je gaat slapen (werkelijk met de ogen op half elf!!!) maak je een groot glas met koud water en bitterzout (3 eetlepels) klaar, evt. met siroop want het smaakt vreselijk! Dan ga je slapen. De volgende ochtend is het een run naar de toiletpot. Dag 2: Je ontbijt bestaat uit een glas ijskoud water met bitterzout (3 eetlepels). En je drinkt vers fruitsap en/of vruchtensap en onbeperkt groentesoep. Om 12:00 uur weer een glas bitterzout en vlak voor je naar bed gaat weer een glas. Dag 3: alleen 's ochtends het bitterzout, om 12:00 eet je iets lichts, en zou ga je weer langzaam opbouwen. Ik maak op dag 2 een groentesoep klaar van: 1/2 winterwortel, een stronk selderij, 2 groene paprika's, 3 uien, 1/2 witte kool (of chinese kool), 2/3 tomaten en wat kruiden. Alles goed koken, en door de blender halen. Vanaf 12:00 uur op dag 2, eet ik deze soep wanneer ik trek heb. Dag 4/5 onbeperkt soep, en groene groenten. Dag 6/7 onbeperkt soep, groene groenten en fruit.
Tip: -Neem goede supplementen in! Minstens 1000 mg aan vit. C, een multivitamine en extra mineralen.
      - Blijf thuis de eerste 3 dagen, want je rent je suf naar het toilet!
      - Na dag 3 begin ik met een kuurtje probiotica om de darmflora op te peppen.

Mocht je meer willen weten, mail me maar ;-)
    

Bermuda Driehoek

Gisteren werd ik wreed uit mijn inpak-manie gerukt. Er moesten boodschappen worden gedaan, en daar heb je geld voor nodig. Nu heeft mijn pinpas het begeven (het ding moest zo nodig gedemagnetiseerd raken). En, in afwachting van de nieuwe pas, zat er dus niets anders op door de stromende regen richting bank te fietsen. (Bud-regen... Ik ben er over na aan het denken maar een ark te construeren als nieuw onderkomen)
Vijftig (ja, dus 50) minuten heb ik moeten wachten tot ik aan de beurt was. Een keurig nette Meneer nam mij mee naar een klein kantoortje. Ik dacht: 'Wat heb ik nou aan m'n fiets hangen??' en ik stamel zoiets van..Uuuhh..ik wil alleen maar pinnen, maar mijn pas niet...." Sjiek ontvangst, koppie koffie (afgeslagen want ik had al 50 minuten van mijn kindvrije kostbare tijd vergooit). Wel, Meneer gepind, en toen kwam-ie hoor: "Nou Mevrouw, ik zie dat U hier een verzekering heeft lopen....Mag ik U vragen waar U uw andere verzekeringen heeft ondergebracht?"
Niet te geloven.... Het R.abobank personeel moet wel erg te lijden hebben onder de komkommertijd! Kom op jongens, als wil ouwehoeren over verzekeringen, dan maak ik wel een afspraak! Geen tijd, geen zin én ik ben ongesteld....

Weer thuis, heb ik me verbaasd over het eeuwen-oude sokken-mysterie. Ik heb een mini-Bermuda-driehoek hier in huis. Er ligt een keurig nette stapel met sokken, waarvan de wederhelft spontaan in het niets is verdwenen. Foetsie... Weg.... Nergens te vinden. Ik kan ondertussen zeggen dat ik ieder hoekje in huis heb opgeruimd en gepoetst. Maar van de ontbrekende sokken geen spoor! Ik ga Opsporing Verzocht inschakelen, Peter RRRRRR. De Vries, The Ghostbusters.... Hier gebeuren rare, vreemde zaken. Hier verdwijnen sokken in het niets!! Ik ben de trotse eigenaar van een sokken-zak. Daar gaan de vieze gepaarde sokken in, om vervolgens in een waszakje  het masjiiiiiieeeen in te worden gekwakt. Braaf worden ze gewassen, om vervolgens zonder enkele aanwijzing te de-materialiseren. Ho.pe.loos word ik ervan. Uit frustratie ben ik alle dekbed-hoezen gaan uitkloppen... maar niets hoor!! Zouden ze zijn opgehaald door het 'Moederschip'? Heb ik een sokken-vretend-wasmasjien? Ben ik paranoia aan het worden?

Ho... Stop!!!

Zeg Dames..... Maak ik me daar een rondje door Blogland, schijnen er al heel wat Dames te zijn die de Herfst aan het verwelkomen zijn!! Stop!!! Da's niet de bedoeling!!! Halt Allemaal!!! Mag het nog effe zomer zijn???? In ieder geval nog twee weken, want, ja, ja, Diaan mag een weekje naar het Zeeuwse (caravan van Zusje)
De planning is om daar te gaan genieten van Zon, Zee en Zand. Ik zou graag mijn melkflessen willen laten verkleuren tot een "Latte Macchiato"-achtig iets. Ukkepuk die de ganse dag in het zwembadje zit, terwijl mama geniet van een ligstoel en een boekje. Barbeque-en, plakkerige zonnebrand en teenslippers, heb ik in mijn gedachten.
Kijk, de herfst heeft zo zijn charmes (absoluut)....Maar pas over 2 weken. Ok?? Deal?? Dan stort ik me samen met jullie over de pracht en praal die de herfst met zich mee brengt.
En na deze ode aan de zomer, ga ik maar weer eens verder met het pakken van dozen............(Auw)

Uhhhh...?!?!?!

Even een blogje over.... Niets!!! Of jullie moeten willen weten dat ik mijzelf sinds afgelopen vrijdag een breuk aan het sjouwen ben.... Uk is gedumpt bij vriendin J. (want met mijn Uk rond mijn enkels, kom ik geen stap vooruit). Drie trappen op... En er weer drie af met doos. En weer omhoog. En natuurlijk zijn die dozen niet leeg! Nee, ze zijn gevuld!! En goed ook!!! Het wasmasjienneke draait non-stop ladingen met was weg. Het stofzuigerke trekt volle zakken vacuum. Je vraagt jezelf bijna af waar ik "in the picture" kom ;-) Ik wandel het halve centrum door met zakken vol vuil, om me richting de mij toegewezen ondergrondse vuilcontainer te begeven. Maar ik ben op een leuk punt: slaapkamer, gang, gangkast en badkamer zijn geleegd, en omdat ik altijd natúúrlijk zéér grondig aan pak, het is er spic en span... Alles glimt en blinkt er lustig op los. Morgen de huiskamer annex keuken, die barstensvol met zooi staat. Het is een wonder dat ik veilig en wel op de bank ben beland...hink, stap, sprong is nooit mijn sterkste kant geweest. Nu een boterham naar binnen werken, want ik kan het gastoestel niet meer vinden. Vervolgens nog wat aanmodderen, en dan naar bed met mijn gebroken ledematen, in de hoop dat ik morgenochtend in staat zal zijn dat bed ook weer uit te klimmen.

God en ik

Mijn relatie met God heeft zo zijn ups en downs gehad. Maar we zijn eruit gekomen. We hebben een stilzwijgende afspraak gemaakt, God en ik. Hij houdt een oogje in het zeil bij mijn twee Ukken, en ik vraag hem niets meer. Nou ja...niets....Ik roep hem graag aan: "Lieve Heer, geef mij het geduld, want als U mij nu de kracht geeft, dan maak ik er een puinhoop van" En aangezien Hij niet de slechtste is, krijg ik mijn portie geduld toebedeeld.

Toen mijn oudste Uk net geboren was, heeft ze een enorm gevecht moeten leveren. Dat kleine meissie heeft geknokt, zelfs toen de artsen haar hadden opgegeven. Maanden ben ik niet van haar ziekenhuisbed geweken, en Hij ook niet. Na twee jaar, konden we weer wat rustiger ademhalen. Reden om een praatje te maken met God, en hem te bedanken voor zijn inzet.

Maar wat was ik woest op Hem, toen hij datzelfde meisje 6 jaar later uit mijn armen heeft laten rukken door Ex 1 met een volledige politie-macht achter zijn rug!! Ik heb gegild, geschreeuwd en gekrijst. Hij was niet eerlijk in zijn besluit! En ik wilde Hem niet meer zien of horen.

Eigenlijk wilde ik maar één ding: De pijn stoppen. En als dat in zou houden, dat ik ervoor zou moeten sterven...So be it. En lieve menschen, ik heb erg hard mijn best gedaan het tijdelijke voor het eeuwige te verwisselen!! Maar Hij was niet dezelfde mening toebedeeld denk ik, want ik ben er nog steeds.

Toen zijn we een dialoog aangegaan, God en ik. Ik leerde, dat Hij ook geen pasklare antwoorden had over het "waarom"... Maar dat ik wel een dosis kracht kon krijgen, om met opgeheven hoofd het leven te doorstaan. Zo sukkelden we verder totdat ik mijzelf realiseerde, dat ik weer kon genieten van het leven. Hij blij, ik blij...

En zo belanden we op de dag van vandaag. Ik zeg Hem: "Jongen, ik snap niets van je.." En Hij antwoord: "Lieverd, da's ook de bedoeling niet!" Een oud getrouwd koppel..dat zijn wij....God en ik.....

Pretentieuze Snotapen

Tring...De Deurbel ten Huize Ratjeplan.

"Hallo, een kleine bijdrage voor het HuppeldePup Iets-Met-Dieren-Fonds"

Voor de door mij vriendelijk geopende deur, staan 2 jong-volwassenen. Het meisje met een bos dreadlocks (Hoe houdt je dat in vredesnaam schoon) en het jongensgeval met piercings op elk zichtbaar (en waarschijnlijk ook onzichtbaar) plekje.

Vriendelijk antwoord ik: "Sorry jongens, het zit er helaas niet in..."
Piercing: "Ja, maar het is voor een goed doel...!?!?!"
Vriendelijk als ik ben: "Dat begrijp ik, maar ik kan het helaas niet missen."

En ik sta op het punt de deur vriendelijk doch ferm te voor hun neusjes-met-gaatjes te sluiten...

Dreadlock: "Oezoow kende da nie missuh...." om daarna te mompelen (maar hard genoeg om te horen) "Stomme Bitch" En het jongensgeval lispelt (ik neem aan vanwege de piercings in, aan en rondom zijn mond): "Weer zo'n dierenbeul..."

Ok....weet U nog dat ik wel eens last heb van onvoorspelbare knopjes? Het triggeren van zo'n knopje brengt een transformatie op gang waar ik geen controle over heb. Mijn alter ego komt naar boven. En die is niet zo vriendelijk en meegaand als ik doorgaans ben.

Klik deed dat knopje dan ook....en ik rukte de deur weer open en barstte los. Over het niet in de portemonnee van een ander kunnen kijken. Over de kleine muisjes die ik van een wisse dood heb gered (en vogels, en kikkers, katten en honden, konijnen, cavia's, hamsters en wie weet wat voor andere beesten) Over het feit dat hun instelling waarschijnlijk niet veel zou bijdragen aan hun goede doel. Over het nemen van een gezond bad en een bezoek aan de kapper. Over gaten in lichaamsdelen en representatieve functies. Over boze brieven en klachten bij desbetreffend BeestjesFonds. En vol genoegen sloot ik af met een: "En nu opzouten stelletje Pretentieuze Snotapen!!!"

Zo...dat is er uit!!!

Enige Uitleg......:
A) Ik beschouw mijzelf als een grote dieren-liefhebber, maar....
B) mijn financiële middelen zijn helaas beperkt. Dat wat ik kan missen, gaat naar door mij zelf uitgekozen doelen, waar ik persoonlijk mee van doen heb. En diegenen die mijn verhaal een beetje kennen, begrijpen wel dat die stichtingen gerelateerd zijn Het Haags Verdrag omtrent Internationale Kinderontvoering.
C) Er is geen sprake van vooroordelen t.o.v. piercings (Ex 2 zat vol) tattoo's (Ben zelf een trotse draagster) of vreemde haardrachten. Maar ik heb een hekel aan...
D) onbeschoftheid...of de Dragers Der Onbeschoftheid nu in adamskostuum of maatpak voor de deur staan, maakt voor mij geen enkel verschil (vraag maar aan wat extreem volhardende Jehova's Getuigen uit de buurt, die ooit hebben geprobeerd dit 'zondige vrouwtje' -hun woorden- op het rechte pad te brengen)